Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΝΟΣ ΑΣΗΜΑΝΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
-Απόσπασμά-
Έχω αγριέψει πολύ με το ανθρώπινο γένος. Και όσο γερνάω και κυλάω αχαΐρευτος όλο και περισσότερο πείθουμε ότι θα ήταν καλύτερα να είχα γεννηθεί ζώο.. Η σχέσεις μου με την ζωή και με τον Θεό θα ήταν καταπληκτικές. Το λέω αυτό επειδή η υποκρισία του ανθρώπινου γένους δεν έχει προηγούμενο.
Αντίθετα τα ζώα σέβονται τους νομούς της Φύσης και υπακούνε στους χρησμούς του Θεού.
Η ντομπροσύνη τον ζώον με έχει αφήσει άφωνο..Δεν παριστάνουν τους ανθρώπους και δεν έχουν καμιά επιθυμία να τους μοιάζουν ούτε και πρόθεση να συγκριθούν μαζί τους..
- Γεννήθηκα σκύλος - Είμαι σκύλος. Τέλος. Έτσι εξηγούνται η μάγκες Τα σκυλιά ξέρουν ότι είναι τετράποδα, ότι τα μούτρα τους δεν κάνουν για φωτογραφία, ότι σε όλη τους τη ζωή δεν θα φιλήσουν κανέναν και δεν θα τους φιλήσει κανείς. Έχουν συνειδητοποιηθεί πλήρως για την δίκη τους ασύλληπτη τραγωδία και κάθε μέρα από την ζωή τους είναι ένα βήμα προς το δικό τους Γολγοθά.
Ξέρουν ότι το κερί τους αντέχει 15 - 20 χρόνια..και σε αυτά τα χρόνια που σε εμάς τους μασκαράδες φαίνονται λίγα , προσπαθούν με όλη την δύναμη της ψυχής τους να κρατάνε ζέστη την φλόγα της ζωής και ψηλά την σημαία της Αρετής.
Τα σκυλιά ζουν δεκαπέντε έως είκοσι χρόνια και είναι ικανοποιημένα ότι τους δόθηκε η χάρη να δουν τα αστερία του ουρανού και την πελώρια θάλασσα.. Να απολαμβάνουν την Αρετή , την πίστη και τους ζεστούς άνεμους του Νότου..Ενώ σε πλήρη αντίθεση, ο διαβολάκος που λέγεται άνθρωπος είναι συνεχώς ανικανοποίητος και δεν χάνει την ευκαιρία να εκφράζει τα ατελείωτα παράπονα στον Θεό ότι τον έχει απατήσει..ότι η ζωή που του δόθηκε είναι μικρή και ότι καλύτερα θα ήταν , άκουσον - άκουσον , να είναι αθάνατος. Διαφωνώ κάθετα. Αν ζήσης την ζωή με εντιμότητα, με καλοσύνη και με Αρετή δεκαπέντε χρόνια είναι αρκετά..Και βεβαίας τα ογδόντα και ενενήντα χρόνια που σκανδαλωδώς χάρισε στους ανθρώπους είναι πάρα πολλά..
Όταν θα πάνε στο Παράδεισο τα σεμνά ζώα με την εντιμότητα που τους διακρίνει θα έχουν να πουν στους πρόγονους τους ότι στάθηκαν πιστοί στο αφέντη τους..
Όταν φυσούσαν η τραμουντάνες του Βορρά και όταν το κρύο έφτανε ως το κόκκαλο εκείνη ήταν πάντα εκεί..στο καθήκον της Αρετής έτοιμη να παλεύουν με το Κακό οπός ξέρει μόνο η ράτσα τους.Θα έχουν να διηγηθούν ότι δεν έβγαλαν παράπονο από το στόμα τους όταν περιμένανε τον αφέντη τους κάτω από το σκοτεινό ουρανό να τους φέρει λίγο ψωμί, και ο οποίος ο άνθρωπος τους είχε δεμένους ... για να μην ενοχλείται η ελευθεριά του. Και ποίος..! Αυτός που έχει γράψει εκατομμύρια σελίδες για τον σεβασμό στην Ελευθερία..
Τα σκυλιά θα έχουν να υπερηφανεύονται ότι ήταν ένα από αυτά που περίμεναν καρτερικά τον Οδυσσέα δέκα χρόνια και όταν επέστρεψε μόλις τον αντικρίσανε πεθάναν από την νοσταλγία..Ενώ ο αγενέστατος που λέγετε άνθρωπος όταν καθυστερείς δέκα λεπτά στο ραντεβού μαζί του αρχίζει και σκοτεινιάζει, εκνευρίζεται, ξεφυσάει σαν τέρας ότι τον έχεις προσβάλει τον έχεις υπονομεύσει και τον έχεις ταλαιπωρήσει.
Και ακριβός για αυτό το αστείο λόγω σε σβήνει από την λίστα,και από την εκτίμηση
και σε ρίχνει στον Καιάδα τον ανεπιθύμητων, τον περιέργων και τον ανθρώπων της πλάκας..
Και με όλες αυτές της φρικαλεότητες εγώ δεν έχω κανένα λόγω για να συνεχίσω να ανήκω στο άθλιο ανθρώπινο γένος..
-2-
Λίγο παραπάνω σας είπα ότι ο
νυχτοφύλακας είχε στερηθεί πολλά πράγματα στη ζωή. Το χίλια εννιακόσια
είκοσι οκτώ όταν γεννήθηκε, στερήθηκε τη
δυνατότητα να μην έχει κανέναν πόνο. Αυτό
το προνόμιο το έχουν μόνοι οι αγέννητοι. Μόνον εκείνοι έχουν λύσει
οριστικά και αμετάκλητα το μείζον πρόβλημα του πόνου. Οι αγέννητοι δε
βλέπουν το φως του ηλίου, δε χαίρονται τους ζεστούς άνεμους του Νότου, τα
αστέρια, το χώρο, την Αρετή, αλλά ούτε και κάθονται στα συσσίτια για ένα πιάτο
φαγητό και βεβαίως δεν κινδυνεύουν να σαπίσουν στα Γκούλαγκ τον Μπολσεβίκων. Αφού
όμως ο Ιωάννης Μοναστηριακής και η Βασιλική Γέρου τον έφεραν στη ζωή η λαδιά του
είχε γίνει και έλα βγάλε άκρη τώρα με τον πόνο, με τα βάσανα και με την
κακομοιριά. Όταν σε παίρνουν στην αγκαλιά τους δεν υπάρχει Θεός να σε
βγάλει από εκεί διότι δεν θέλει να υπάρχει.. Και αυτή η μεγάλη λαδιά της
Γέννησης είναι και το μεγάλο κόλπο του Θεού. Ο Θεός έχει τα προνόμια και
βεβαίως την απαίτηση να τον ευχαριστήσεις που σε έφερε στον κόσμο. Σαν
πραγματικός τύραννος ο Θεός στέκεται στην κορυφή του Σύμπαντος διατάζοντας και
απειλώντας - «Να με ευχαριστήσετε και να
με ευλογείτε που σας έφερα στον κόσμο». Αυτά λοιπόν μας λέει ο Θεός…
Κάπως έτσι άρχισε τη συζήτηση ο
νυχτοφύλακας με τον εν αποστρατεία αξιωματικό Αστυνομίας που έκανε το χρέος του
πατριώτη και τον κέρασε εσπρέσο.
Σε μία χώρα όπου λίγοι γνωρίζουν τα
καθήκοντά τους, ο εν αποστρατεία αξιωματικός ήταν μία εξαίρεση που άξιζε να
βρει μιμητές.
— Μάλιστα.Σε αυτόν τον κόσμο γεννήθηκα και εγώ, άρχισε ο Σόλων.
— Γεννήθηκες με την αγάπη του γονέων και την ευλογία του Θεού, του είπε ο
Αξιωματικός.
— Δεν ξέρω όμως αν οι γονείς μου είχαν τόση αγάπη για να γεννηθώ και να γίνω
αυτός που θα έπρεπε.
Εκείνοι δεν
αγαπιόντουσαν.Παντρεύτηκαν χωρίς να έχουν συναισθήματα ο ένας για τον άλλον.
Και εγώ που είμαι προϊόν έλλειψης αισθημάτων, δεν ξέρω αν θα μπορούσα να έχω θετικά
και δυνατά αισθήματα σε αυτήν τη ζωή.
— Ο Θεός φροντίζει για όλα - παρενέβη ο
Αξιωματικός.
— Ναι φροντίζει, αλλά τη είναι η φροντίδα του Θεού όμως, πώς φροντίζει ο Θεός;
Για λογαριασμό ποιου φροντίζει ο Θεός; Πολύ φοβάμαι μόνο για το δικό
του. Διότι για να γεννηθείς χωρίς να έχεις εξασφαλισμένα μερικά προνόμια
και χωρίς να είσαι θωρακισμένος απέναντι στης κακουχίες τότε αυτό δεν είναι δώρο Θεού, αλλά ένα
πραγματικό μαρτύριο Θεού.
Ο Θεός δεν έπρεπε να κάνει την
πείνα, τις δυστυχίες, τον εξευτελισμό και την εξόντωση του ανθρώπου. Οι
γονείς γενικά πρέπει να ξέρουν από τέτοια γράμματα. Η πολιτισμένη άνθρωποι που
ξέρουν τέτοια ψηλά γράμματα αν έχετε προσέξει δεν κάνουν πολλά παιδιά. Ένα η με
το ζόρι δύω. Ο λόγος ! Έχουν συνειδητοποιηθεί
την τραγωδία της ζωής και ξέρουν ότι οφείλουν να είναι προσεκτικοί πριν φέρουν
κάποιον στα χεριά αυτής της καθόλου αξιοπρεπής κύριας που λέγετε ζωή. Οι δικοί
μου όμως αυτό δεν το ήξεραν και με πήραν
στο λαιμό.
Άναψε ένα τσιγάρο από αυτά που
εξασφάλισε από τους Πολωνούς και συνέχισε.
— Όπως μεγαλώνουν όλοι, μεγάλωσα και εγώ. Άρχισε μετά αυτή η περίφημη
εφηβεία. Μ’ αρέσει που έχει και ωραίο
όνομα «ΕΦΗΒΕΊΑ». Δηλαδή ούτε
μικρός ούτε μεγάλος. Έλα βγάλε άκρη. Δεν μπορεί πλέον να σε
χαϊδεύει κανένας, γιατί είναι ύποπτο. Αλλά ούτε εσύ μπορείς να χαϊδεύεις
γιατί αυτό είναι θράσος.
Ακούτε τους ανθρώπους σήμερα,
όταν κάποιος δεκαεξάρης φιλάει μια κοπελιά είκοσι ετών: — Τη θράσος έχει αυτός. Τη ανήθικος είναι.
Επομένως αυτή η περίφημη
εφηβεία που έπρεπε να ετοιμάζει τον άνθρωπο για τη ζωή, να μάθει να φιλάει, να αγαπά τους ανθρώπους και τον κόσμο είναι
ουσιαστικά η πλήρης απενεργοποίηση του ανθρώπου. Ακριβός στο σημείο εκκινήσεις
της μεγάλης κούρσας που λέγεται ζωή όταν τα ένστικτα ενεργοποιούνται την θέληση
για άνοδο , όταν η θερμή τον αισθημάτων ανεβαίνει για να δόση ώθηση και δύναμη
στον άνθρωπο για τον δύσκολο δρόμο που του έδωσαν να τρέξει , ακριβός τότε λοιπόν ο Κόσμος έχει επιφυλάξει στον Έφηβο
μια δυσάρεστη έκπληξη σαν να θέλει να του πει ότι και η ίδια η ζωή είναι μια δυσάρεστη
έκπληξη..Μια ψυχρολουσία που ο άνθρωπος ούτε την ζήτησε και ούτε την έχει ανάγκη..και
που μόνο η αθλιότητα του ξέρει να επιφυλάσσει. Τότε ο Κόσμος λέει στον Έφηβο ότι δεν πρέπει να τρέξει
γρήγορα..Πρέπει να είναι προσεκτικός γιατί όταν είσαι σβέλτος και ταχύς ενοχλούνται
πολύ και πρώτα απ όλα ο ίδιος ο Θεός. Ο Έφηβος με το φυσιολογικό ένστικτο του Ανθρώπου
λέει στον Κόσμο..’’ Εγώ ήρθα για να ζήσω την ζωή που μου δόθηκε..Στέκομαι στην μέση
του Κόσμου με σόμα ορθό. Βλέπω τους ορίζοντες με μάτι φλογερό και είμαι έτοιμος
να παλέψω για την Ομορφιά , για την Ευτυχία και την Αρετή..’’ Ο Κόσμος όμως που
κακοχρονω να έχει ,σαν έμπυρος απατεώνας , αγενής οπός πάντα διακόπτει τον Έφηβο. ’’Ποια Ευτυχία..! Ποια Ομορφιά..Και ποια Αρετή..!
Άσε τους Ορίζοντες και τα Όνειρα αν θέλεις να μην καταλήξεις σε καμία φυλακή η
σε κάποιον πρόωρο θάνατο.’’ Ο Έφηβος ανταπάντα ότι είναι ανθρώπινο να έχεις όνειρα
για μια όμορφη ζωή..και είναι φυσικό επακόλουθο της Γέννησης και της Κτήσης. Αυτός ο άθλιος Κόσμος όμως κακόφωνος οπός μόνο
αυτός ξερή απάντα γρήγορα – ‘’- Είναι ανθρώπινο αλλά δεν είναι καθόλου Θεϊκό..
Εμείς ήρθαμε εδώ για να κάνουμε όχι ότι κατεβάζει σε κάθε ιδεαλιστή και
Ονειροπολεί αλλά αυτά που λέει ο Θεός.’’ Και επειδή ο Θεός δεν είχε πει και
τίποτα σπουδαίο για την Ομορφιά ,για την Ευτυχία και για την Αρετή , ο Κόσμος
με την δουλικότητα που τον διακρίνει της έθεσε στο περιθώριο και της
περιφρόνησε εκτελώντας κατά λέξει της διαταγές τον
Υπέρτατων Δυνάμεων. Από εκεί αρχίζει η τραγωδία του ανθρώπου.
Εγώ, συνεχίζει ο Σόλων Μοναστηριακής, θυμάμαι ότι στην εφηβεία ούτε με χάιδεψε κανείς και ούτε χάιδεψα
κανέναν.
Στο χωριό ήταν ένας χαρούμενος
τύπος, που του άρεσε να μιλάει με εμάς τους εφήβους. Μας ανέβαζε το
ηθικό, μας περιτριγύριζε. Μία μέρα φίλησε τον Στέλιο, τον φίλο μου, γιατί
έβγαινε πάντα πρώτος στο Μαραθώνιο.
Ήρθε ο πατέρας με την Αστυνομία
και μπήκε φυλακή δύο χρόνια με την κατηγορία για παραπλάνηση εφήβου. Ε,
μα έλα σε παρακαλώ.
Επομένως, η εφηβεία είναι ένας
κακός μπελάς για όλους. Όταν είσαι έφηβος καλύτερα θα είναι να πας σε
κάποιο μοναστήρι και να επανέλθεις στον κόσμο είκοσι χρονών.
Αφού η εφηβεία τραυματίζει τόσο
πολύ τους ανθρώπους, γιατί να της αφήσουμε την πολυτέλεια να διαρκεί τόσο πολύ
από 13-18 ετών. Πέντε χρόνια εφηβεία, πέντε χρόνια «κίνδυνος θάνατος»,
πέντε χρόνια «εκτός ζωής». Λοιπόν, τη θα λέγατε να την
εξαλείψουμε…; Τα τραύματα της εφηβείας έχουν γίνει σαν τον
Καραγκιόζη. Όπου κι αν πας σου μιλάνε για αυτά. Μιλάς με τη μητέρα
σου για τη ζωή της και θα αναστενάζει για «τραύματα εφηβείας». Διαβάζεις τη βιογραφία του μεγάλου Πολιτικού και εκεί θα δεις «τραύματα
εφηβείας». Διαβάζεις μία συνέντευξη της
Μέρλιν Μονρόε και το πιο οδυνηρό σημείο είναι «τα τραύματα της εφηβείας». Αρχίζεις μία κουβέντα με την
περιπτερού απέναντι και σου μιλάει για «τραύματα εφηβείας». Μήπως θέλεις και εσύ να μου
μιλάς για τραύματα της εφηβείας;
Σε παρακαλώ να μην το
κάνεις. Οι Μογκόλοι γδέρνοντας λύκους, οι πλούσιες Κύριες στα σαλόνια
της Αριστοκρατίας, οι ψαράδες στο Μεξικό, οι διάσημοι ποδοσφαιριστές, οι
καλόγεροι, οι χρηματιστές, οι διπλωμάτες, οι άνεργοι, ολόκληρη η ανθρωπότητα
σου μιλάει για τραύματα εφηβείας. Να λοιπόν ποια είναι η πουστιά της
ζωής.
Μήπως και το ανθρώπινο γένος
βρίσκεται στην εφηβεία; Αλλιώς δεν εξηγείται πως έχει τόσα πολλά
τραύματα. Και εγώ, ο Σόλων Μοναστηριακής του Ιωάννη, διακηρύττω φωναχτά,
μισώ την εφηβεία. Αυτή η απατεώνισσα μου τα έκανε
όλα. Αν δεν ήταν εκείνη τώρα εγώ θα ήμουν κύριος της ζωής, των πραγμάτων και του Θεού. Έτσι
ξεκίνησα να γίνω. Αλλά στη μέση μπήκε η Μέδουσα που λέγεται εφηβεία και
εγώ τώρα βρίσκομαι στην άκρη της ζωής.
3
Διότι στο άνθος της ζωής μου,
δεκαπέντε χρονών, μου απαγορεύτηκε να φιλήσω και να ερωτευτώ, γιατί λέει ήμουν
μικρός. Και από τότε ψυχράθηκα με τη ζωή.
Εσείς θα μου πείτε ότι η ψυχολογία και η κοινωνιολογία έχουν γράψει
εκατομμύρια σελίδες για να προστατεύουν τους εφήβους από την Αμαρτία.
Κολοκύθια με ρίγανη. Δεκάρα
δε δίνω για αυτά τα εκατομμύρια των σελίδων.
— Μεγάλωσες όμως, παρενέβη ο εν αποστρατεία αστυνομικός.
— Και τότε άρχισε ο Γολγοθάς,- είπε εκείνος.
Τότε έπρεπε να καταλάβω πολλά
πράγματα και το χειρότερο έπρεπε να τα δέχομαι. Η αποτυχία, η μελαγχολία,
ο φθόνος, η κακοψύχια , για να επιβεβαιωθούν ότι χιλιάδες χρόνια είναι
κυρίαρχοι του κόσμου, μπήκαν θριαμβευτικά στη ζωή μου, σαν να έμπαιναν σπίτι
τους.
Τους φώναξα μερικές φορές
—
Ει, πού πάτε; Εδώ είναι η ζωή μου.
Αλλά εκείνα όχι μόνο δε με
άφησαν, αλλά με κορόιδευαν κιόλας, λέγοντάς μου:
— Άκου,
ανθρωπάκο. Αυτή είναι η ζωή σου, αλλά όπως τη θέλουμε εμείς όμως.
Εμείς είμαστε τέκνα του Σατανά, του αληθινού Θεού του κόσμου και τη ζωή θα τη
ζήσεις για την τέρψη μας και το λογαριασμό μας.
Νόμιζα τότε ότι άκουγα φωνές
τρελών. Γιατί η φωνές τον Κανονικών ανθρώπων οπός τους ήθελε ο Θεός ,δεν
μπορούσαν να έχουν αυτούς τους τόνους και τα λεγόμενα τους αυτήν την λογική.. Αλλά όχι, αυτά ήξεραν τί έλεγαν. Και μάλλον
από τότε έπρεπε να συμφιλιωθώ με την ιδέα ότι σε αυτήν την Ζώη που μου δόθηκε
με ελάχιστες εξαιρέσεις , θα άκουγα λίγο η πολύ τέτοιες αθλιότητες. Οπός
βλέπετε λιπών η τραγωδία της ζωής μου μόλις είχε αρχίσει.. Δοκίμασα κάποιες
φορές να είμαι χαρούμενος αλλά ύστερα από μερικά λεπτά, σαν ψυχρός αέρας του
βορρά ερχόταν η μελαγχολία. Σαν κυρία των αιθέρων η Μελαγχολία, αξιώθηκε
να με καταβάλει εκατοντάδες φορές όταν προσπαθούσα να είμαι χαρούμενος.
Από τότε κατάλαβα ότι δε θα τα
έχω καλά με τη χαρά. Το ίδιο συνέβη με την αποτυχία. Άνοιξα κάποτε
μαγαζί, αλλά μετά από λίγο από απέναντι ήρθε η θυγατέρα του Διαβόλου που λέγεται αποτυχία .
Το ίδιο και χειρότερο συνέβη με
τον φθόνο και με την απληστία. Και εσείς μου λέτε ότι υπάρχουν και καλά
στη ζωή. Ίσως-ίσως τις πρώτες μέρες στον παράδεισο ο Αδάμ με την Εύα δεν
αποκλείεται να έχουν ζήσει ωραίες στιγμές
από αυτές που εμείς δεν τις ξέρουμε καν, όπως δεν ξέρουμε τη υπάρχει στην κοίλη
Γη, από τον Ήλιο έχουν φτιαχτεί τα Αστέρια, και τη κρύβεται πίσω από τα μυστικό
της ζωής.
Και στο τέλος όλον αυτόν τον αθλιοτήτων έμαθα δεν μπορούσα να είμαι ευτυχισμένος
επειδή κάποιος ενδιαφερόταν να μην είμαι ευτυχισμένος και ο Θεός το επέτρεψε
αυτό. Θα έπρεπε να βάλει το χέρι του και να το απαγορεύσει αυτό. Στην Αρχαία Ελλάδα οι Θεοί ήταν
πιο δραστήριοι. Επενέβαιναν στη ζωή του ανθρώπων
, τον Πόλεων και του κράτους. Αποφάσιζαν ποιος αξίζει την ευτυχία και
ποιος δεν την αξίζει.
Έπαιρναν τολμηρές πρωτοβουλίες
με αποφασιστικούς χρησμούς. Ήταν τέλος
πάντων Δίκαιοι. Για αυτό και η ζωή του ανθρώπου ήταν πιο ωραία, πιο
ελεύθερη... Ήξεραν που είναι τα όριά τους και το κυριότερο δεν είχαν
καμία πρόθεση να σου αφαιρέσουν την ευτυχία. Ενώ ο δικός μας Θεός όπως τον
ξέρουμε σήμερα, εσύ που είσαι αξιωματικός εν αποστρατεία με αδυναμία στα τυχερά
παιχνίδια και εγώ που έχω αδυναμία το εσπρέσο και την φασολάδα, μας τα έκανε
θάλασσα. Ε, μα δεν μπορεί ο κάθε μασκαράς να σηκωθεί από την άκρη του
κόσμου και να σου πει «Καλημέρα, κύριε. Ήρθα να σου πάρω την ευτυχία
διότι εμένα μου τελείωσε. Όπως τελειώνει το νερό και το φαγητό. Αν
δε μου τη δίνεις, τότε σου παίρνω τη ζωή». Άκου λέει...Σου παίρνω
τη ζωή... Θα μπορούσες να μην τη δώσεις την ευτυχία, αλλά το θέμα είναι
ότι η ζωή έχει κάνει το μεγάλο κόλπο. Σε έχει περικυκλώσει από αισθήσεις
και ψευδαισθήσεις, ότι όπως και να είναι πρέπει να τη ζήσεις, και έτσι εσύ,
μπροστά στην απώλεια της ζωής, χαρίζεις σε κάθε λυσσασμένο την Ευτυχία, την
Αρετή σου, την περιουσία
σου, και μάλιστα και την ψυχή
σου. Εμένα, σου λέει η ζωή, δε θα με παρατήσετε όπως και να έχουν τα
πράγματα. Εγώ έχω το προνόμιο να είμαι η βασική ουσία του Σύμπαντος και η
θεμελιώδης έννοια της κτήσης. Γιατί λένε ζωή στον πλανήτη Γη.
Υπάρχει ζωή στον Άρη; Υπάρχει ζωή στο Σύμπαν; Αφήστε με να
ζήσω… Θέλω να ζήσω… Ήρθα για να ζήσω... Αυτό που έζησα
κάποτε... Αυτό που θα ζήσω στο μέλλον…
Ακούσατε κανέναν να πει «Αρετή
στον πλανήτη Γη». Εκατομμύρια έρευνες έχουν γίνει για να βρεθεί η
προέλευση αυτής της κυρίας που λέγεται ζωή, ενώ καμία απολύτως έρευνα δεν έχει
γίνει για να βρεθεί η προέλευση της Αρετής και της Ηθικής. Αύτη είναι μια
πραγματική ντροπή για την Ανθρωπότητα η όποια συνεχίζει σκανδαλωδώς να τιμά την
ζωή ενώ δεν θα έπρεπε. Η τουλάχιστον έπρεπε να είναι πιο προσεκτική σε ποιον
δεινή την αγάπη της.
Ολόκληρες στρατιές επιστημόνων
ετοιμάζονται από όλο τον Κόσμο για να βρουν την ημερομηνία γέννησης αυτής της
κύριας, και να μελετήσουν λεπτομέρειες η οποίες ουσιαστικά δεν ενδιαφέρουν σε κανέναν.
Φτου..Παλιό κόσμε..Αυτά μου κάνεις και δεν σε χωνεύω.. Και το πιο ωραίο είναι
ότι στο όνομα αυτού του γέρου επιστημονικού καθήκοντος , καθώς μας λένε, πήραμε
στο λαιμό την ψύχη μας.
Έχετε ακούσει τους ανθρώπους να
ξεσπάνε με στενοχώρια – -Πούλησα την Ψύχη μου στο Διάβολο..? Αυτό σημαίνει –
Χάλασα τη ζωή μου στην επιστημονική ερεύνα. Διαφωνώ κάθετα με όλα αυτά. Έπρεπε
να ξέρουμε ποτέ ακριβός γεννηθήκαν η Ευτυχία και η Αρετή..Ποιος τις γέννησε..? Για τη τις γέννησε. ? Έπρεπε
να ξέρουμε την καταγωγή τους..Τον δικό τους κύκλο επαφών το οποίο πρέπει να έχει
μεγάλο ενδιαφέρων ως υπόθεση εργασίας, οπός θα λέγανε και οι μασκαράδες οι επιστήμονες.`
Σε αντίθεση με τα εγκλήματα που έχουν διάπραξη κατά της ανθρωπότητας ,τα Πανεπιστήμια
και τα σχολεία όλου του Κόσμου έπρεπε να
μάθουν στους ανθρώπους το μυαλά τον οπίων καταδυναστεύουν όπως η Ρώμη τους σκλάβους,
διαφορές τεχνοτροπίες για την κατασκευή και την συντήρηση της Ευτυχίας , της Ηθικής
και της Αρετής. Και γιατί όχι να υπήρχαν
αυστηρή νομή για την προστασία τους. Για παράδειγμα εγώ προτείνω να γραφτή και
να ψηφιστεί ένας Νομός σύμφωνα με τον οπίων , οποίος προσβάλει, κακοποιεί και σκοτώνει
την Ευτυχία να υποστεί αφαίρεση ελευθερίας. Τον ίδιο και με την Ηθική και την Αρετή..Άλλα
και με την Πίστη..την Ομορφιά, ,με το Πνεύμα, με την Ευσπλαχνία..τα όπια πρέπει
να κηρυχτούν θησαυροί της Ανθρωπότητας. Τότε θα είχαμε ξεφορτωθεί εκατομμύρια μασκαράδες
και στον Κόσμο θα βασίλευε η Γαληνή και η Καλοσύνη. Αντιθέτως , αν αφαιρείς μια
γλάστρα από ένα μπαλκόνι σου αφαιρούν την ελευθερία σου..Και για τη γίνεται
αυτό…? Για την χάρη μιας γλάστρας..Ωραίος Κόσμος..Έτσι δεν είναι..? Αν
πειράξεις λίγο τη ζωή σου επιτίθενται όλοι ότι είσαι εχθρός του Ανθρώπινου
Γένους και χαλάς την Αρμονία του Σύμπαντος. Τι Υποκρισία..! Το ότι ο άνθρωπος σκέφτεται σαν πίθηκος, ζει σαν γουρούνι , και δρα σαν λύκος αυτό δεν έχει
σημασία για τους κύριους αυτούς.. Ζωη να ειναι ,και οπως να ειναι.. Εδώ έχουμε
φτάσει λοιπόν… Και εσείς μου λέτε ότι πανό από όλα η ζωή… Είμαι αντίθετος με αυτήν την άποψη.. Δέκα βουνά θα περνούσα για να καταπολεμήσω
αυτή την αθλιότητα… Εσείς θέλετε μόνο και μόνο να είναι ζωή..? Ε τότε επιλέξτε την ιδιότητα του λωποδύτη , του
εγκληματία και του γύφτου .. Διότι και εκείνη ζουν.. Αλλά τη ζωή είναι αυτή.. Για
σας και πάλη δεν έχει καμία σημασία.
