ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ Ηλίας Φούκης

ΤΟ  ΘΕΑΤΡΟ
 


Αυτός που θα παίξει το ρόλο
του κουβαλημένου στις πλάτες σαν νεκρός... 
από αύριο
καθώς θα έχει πραγματοποιήσει
ένα ταξίδι τρέλας και σωφροσύνης στην Κόλαση
θα δοκιμάσει αν μπορεί να επιστρέψει ζωντανός. 


Αυτός που θα παίξει το ρόλο
του φτερωτού καβαλάρη... 
από αύριο μαθαίνοντας να πεταλώνει τα άλογα
θα ακούσει τις Αναμνήσεις των καταπατημένων
από τα ιπποτικά φτερουγίσματα
μιας νεκρής Αυτοκρατορίας
και βλαστισμένος  πρέπει να αισθάνεται για επτά γενιές...
από την Ανθρωπότης που πάει για να καταπατηθεί. 


Αυτός που θα παίξει
το ρόλο του Βασιλιά
που βλέπει από το μπαλκόνι
την Πόλη σαν βγαίνει στην Αγορά των Δούλων... 
από αύριο... η Πόλη θα ανέβει στα μπαλκόνια
και αυτός θα βγει στην αγορά για πούλημα... 


Αυτή θα είναι μια συντηρητική
αλλαγή ανθρώπινων θέσεων...
και εκεί από την αιώνια υποταγή των πουλημένων
ίσως απαντάει στην αγωνία όλων των ανθρώπων
με το ξερό και βαρύ ρητό:
«Αν θα είστε πουλημένοι
καλύτερα μην έρχεστε στον Κόσμο...» 


Αυτός που θα παίξει
το ρόλο τού αρχιτέκτονα των Μουσείων... 
από αύριο θα μετατραπεί σε σχεδιασμένο Μουσείο
και θα έχει την ευκαιρία να εξηγήσει
πόσο αχάριστη και παράλογη
      είναι αυτή η Ανθρώπινη Φυλή...
όταν θα το διαπιστώσει ότι
παρόλο που οι μαρτυρίες για το μακελειό των αιώνων
είναι ζωντανές...
οι επισκέπτες βγήκαν από το Μουσείο
αδιάφοροι και καθόλου συγκινημένοι. 


Τώρα πλέον  όλες οι σκέψεις και τα Φαντάσματα
τσαλακωμένες  και διεφθαρμένες όπως μη χειρότερα
έχουν καθίσει  σαν τους πολίτες της 'Αθήνας
      στις  πέτρινες σκάλες
και κανείς δε θα προσπαθήσει να εξηγήσει
εάν αυτό το αίσχος που λέγεται
Αιμορραγία του Εγκεφάλου
είναι απαιτούμενος ρόλος...
ή φυσιολογική εξέλιξη...!

 Από την ποιητική συλλογή 
 Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΕΝΟΣ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ ΘΕΟΥ

Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ Ηλίας Φούκης

                                    
                              
Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ 


Οι επίδοξοι εραστές είναι στην Ιθάκη 
ο πραγματικός εραστής δεν ξέρω που είναι. 


Για να ανεβαίνω στις ελιές
μην τυχόν δω πουθενά το πραγματικό στεφάνι. 


Οι ελιές είναι  αιώνιες στην Ιθάκη
και όπως η δόξα αυτού του νησιού
δεν ονειρεύονται ύψος αλλά ούτε και φοβούνται το θάνατο. 


Με λίγα λόγια
ως προς την αθανασία είναι ήσυχες
ευχαρίστηση που θα κάνει τα γιγάντια τους κορμιά
να πολιορκούνται από τον πόθο
να γίνουν επίδοξο κρεβάτι. 


Για να ανεβαίνω στα κύματα της θάλασσας
μην τυχόν και με πάνε στο πραγματικό στεφάνι. 


Φοβάμαι το χαμηλό πνευματικό επίπεδο
των θαλασσών του κόσμου
που θα πάρουν σβάρνα τη μικρή Ιθάκη
τη Γή...
που ποτέ δε δέχτηκε  να γίνει θάλασσα
και υψώνοντας  τη ζήλια σαν απειλητικό κατάρτι
με τις ευλογίες του Ποσειδώνα
για καλορίζικο και καλοπέραση στην Ιθάκη
θα γίνονται επίδοξο στεφάνι. 


Για να γυρίζω το πρόσωπο από τον ουρανό
και να προσευχηθώ για τον πραγματικό εραστή. 


Ο ουρανός γεννήθηκε  στην Ιθάκη
εκφυλίστηκε εντελώς  μόλις έφυγε από εδώ
και τσαντισμένος από την αφοσίωση
που έχω στον Οδυσσέα 
μαζί με μια  ολόκληρη μάζα κυνικών και μικρόψυχων
που κρατάει  εκεί ψηλά
γι' αυτή την λαμπερή Αρετή των κοινών θνητών
θα τυφλωθεί από το ομιχλώδες μίσος
γενόμενος επίδοξο  κρεβάτι. 


Για να απλώσω τα χέρια στον Ορίζοντα
μήπως και αγγίξω πουθενά το πραγματικό Στεφάνι. 


Οι κοιμισμένοι  ηγεμόνες
που δε νοιάζονται για τα μαύρα μαντάτα της Τροίας
θα ξυπνήσουν  από την απαλότητα των χεριών
μιας Ωραίας Γυναίκας
βρίζοντας τον  ύπνο και τα όνειρα
που παραλίγο να τους στερήσουν να είναι...
τί άλλο; ... και  οι άσχημοι γέροντες
προσδοκούν ερωτικό  πάρτυ. 


Γιά να περιμένω κάποιον ζεστό μεσογειακό άνεμο
μήπως μου δείξει την πορεία που έχει πάρει
του Οδυσσέα το καράβι. 


Απεγνωσμένη Πηνελόπη...
μην κάνεις τέτοια λάθη! 


Όλοι οι άνεμοι είναι ψυχροί
και οδηγούν  αποκλειστικά στην Τροία. 


Θα σε ρίξουν κι εσένα εκεί
να κάνεις συντροφιά με την άπιστη ομορφιά
που έβαλες στεφάνι στο μέτωπο τού κόσμου
το δαιμόνιο και τη συμφορά
και μετά θα το πάθει άλλη μια φορά ο κόσμος
γιατί μια ολόκληρη Τροία
θα ανασαίνει από τις στάχτες της καταστροφής
να κάνει προστυχιές
να πάρει παρθενιά. 


Αυτούς θεωρώ σαν τους πιο σοβαρούς
και επικίνδυνους μνηστήρες
που θα συνεχίζουν να με διεκδικούν
σαν βρώμικοι άντρες
που γύρισαν τις πλάτες στις φλόγες της Τροίας
γιατί μαγεύτηκαν περισσότερο 
από τους ανέμους της μοναξιάς μιας γυναίκας
που σκορπισμένοι από έναν αναίσθητο ορίζοντα
έχουν μηδενίσει τη συνείδηση τού κόσμου
για να κάνει αυτά τα άθλια κατορθώματα. 


Αλλά στο κάτω-κάτω
για να συνεχίσω κι εγώ το σκάνδαλο
έτσι για να μη με παίρνουν για ανθρωπάκο
θα ήθελα να πω ...
ότι αυτοί οι μνηστήρες που εποικίζουν την Ιθάκη
όπως οι θάλασσες την ψυχή του Οδυσσέα,
τα αρσενικά πρόσωπα τα έχουν πολύ αδύνατα
σαν ξεπλυμένα
εντελώς ανέκφραστα δηλαδή
και χλωμά σαν σκόνη... 


Και δεν μπορούν να αντιμετωπίζουν
τη θηλυκότητα της Πηνελόπης...

ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Ηλίας Φούκης

ΤΑ  ΤΑΞΊΔΙΑ  ΤΟΥ  ΙΗΣΟΎ  ΧΡΉΣΤΟΥ

Από όλα τα όνειρα στο φόντο των οποίων

βασίλευε η  συμφορά και η μοιρολατρία

ακόμα δεν μπορώ  να ξεχάσω το ένα 

που αρχίναγα το Γύρο του Κόσμου

στο γεωγραφικό σημείο που γεννήθηκε η Αγάπη

και διακόπηκε  σε ένα σημείο

που οι άνθρωποι μισούνταν μεταξύ τους. 

Εντελώς φυσιολογικά

άρχισα το κυνήγι του Μίσους

αλλά μετά από  λίγο αυτή η άνεση έγινε αμηχανία

αφού μόλις  είχα διαβάσει

τη "Διαλεκτική του Μωυσή"

και έπρεπε να ησυχάσω  τα δικά μου φαντάσματα

περί του άγχους που είχε πιάσει το Μωυσή

για την ουσία  της Ιστορίας

που αν την κρίνεις  από τους ανέμους

όπως χαϊδεύουν  τα παράθυρα της Ιερουσαλήμ

δε φαίνεται καθόλου τραγική. 

Μου φαίνεται όμως ότι ο Μωυσής

που ο αέρας  σκορπούσε τις σκέψεις του  στην Έρημο

κάπως έχει βιαστεί. 

Τα παράθυρα της Ιερουσαλήμ

έχουν δει μόνο Είδωλα. 

Εκείνα δεν αποτελούσαν κανένα κίνδυνο για την Πόλη

αλλά καθώς δεν ήταν επικίνδυνα

ήταν αδιόρθωτα

κι έτσι μπόρεσαν να ταράξουν τις συνειδήσεις των Πολιτών

περί ηθικής των Ηρώων

που μετά από τη σκλαβιά των ανθρώπινων ψυχών

άρχισε να απλώνεται το σύννεφο της αμφιβολίας

πως τελικά δεν είχαν απελευθερώσει κανέναν. 

Και τόσο μεγάλη ήταν η παρεξήγηση

του Λαού που σχεδόν έγινε κολλητός του Θεού

ώσπου η φθινοπωρινή γυμνότητα του Όρους Σινά

ντύθηκε με την εξόρμηση ενός ολόκληρου Λαού

που πήγαινε να τιμωρηθεί μετατρέποντας σε σκόνη

την Ευτυχία που η Μοίρα του είχε τάξει. 

Τόση ερημιά που έμεινε πίσω αρκούσε

για να διαπιστωθεί αυτό που κάποτε ήταν φάντασμα...

Μόλις λυτρωθήκανε  από το μεθύσι

      του Θεϊκού ταμπεραμέντου 

οι οραματιστές της Διαλεκτικής

που βαφτίστηκε από το ζεστό Άνεμο και από την Ψυχή

είδαν πως ο Ουρανός πουθενά δεν ήταν παρών. 

Γύρω τους υπήρχε μόνο Κόσμος...

για να μην πούμε Ρώμη...

      εξουσία ...

      ψυχρή λογική. 

Αρκούσε αυτό λοιπόν για να ξεμακρύνομαι

από εσάς και  από τη Γη. 

Σε έναν άλλο κόσμο πλέον

δεν είχα καμιά δυνατότητα να ελέγξω

αν η Ιερουσαλήμ μετακινήθηκε στην Κόλαση

      ή στον Παράδεισο

έτσι όπως και  η 'Ιερουσαλήμ δεν μπορούσε να ξέρει

ότι και με το Μίσος μπροστά μου

το Βλέμμα μου που σέρνεται στους Ουρανούς

όπως και το σώμα μου στη Γη

θα συνεχίσει να συλλαμβάνει οράματα

για να φέρνει μπροστά στα αδειανά μάτια του Κόσμου

το δυστυχισμένο παρελθόν του Λευκού Ιδεαλισμού. 

Γι' αυτό δεν υπάρχει καμιά ελπίδα

διότι όλα αυτά έμοιαζαν πολύ θολά

και φοβάμαι  ότι θα κυριαρχήσει το πιο τρομερό απ' όλα. 

Η Αγία Γραφή έχει αρχίσει να παραπατάει στη Γη

αρνούμενη να περπατήσει πεζή με τον κόσμο

από τότε που τα Βήματα του Κόσμου

έγιναν αυτοκρατορικά

και η νύχτα που ετοιμάζεται να πέσει στον Κόσμο

όλα αυτά τα καθόλου σοβαρά παιχνίδια

αμφιβολιών και  εικασιών

θα τα αραδιάσει σαν Μαύρους Θρύλους

στις όχθες  του Ιορδάνη ποταμού. 

Επομένως λοιπόν

μόνο ένα πράγμα θα αληθεύει

στο Όνειρο που είδα. 

Η ροή του δεν μπορεί να συμπεριλάβει

στον κυματισμό  χωρίς μυστήρια

σημάδια και  σκιές υπερπέραν . 

Εκείνη έχει ψυχρούς στόχους ... συγκεκριμένους ...

ώστε το μόνο πράγμα που μπορεί κανείς να αντικρίζει στον Κόσμο

θα είναι ο Τιμωρημένος Λαός

που όπως ήθελα παραπάνω να σας πω

θα διαπερνά την Ιστορία έχοντας μπροστά του Έρημο 

 στην αιώνια του τοποθέτηση

ζητώντας εξηγήσεις  για την επιστροφή τού Ιδεαλισμού

από τον Ιορδάνη  ποταμό...

που αν δεν κάνω λάθος

ούτε εκείνος έχει δικαίωμα στην επιστροφή

όπως όλα τα όντα

που δεν ανήκουν σε κανένα Θεό.

Η ΚΟΡΥΦΗ Ηλίας Φούκης

Η ΚΟΡΥΦΗ
 

Στα παγωμένα κρύα της Ανταρκτικής

το μόνο που μου έλειπε

ήταν ο Ήλιος

ο οποίος βρίσκονταν με περίσσευμα

μόνο στην Έρημο της Σαχάρας. 

Στη ζέστη και στην ξηρότητα της Σαχάρας

το μόνο που μου έλειπε

ήταν η Όαση

η οποία βρισκόταν με περίσσευμα

μόνο στα δάση του 'Αμαζόνιου. 

Βυθισμένος στην Όαση του Αμαζόνιου

το μόνο που μου έλειπε

ήταν η Κορυφή

η οποία βρισκόταν με περίσσευμα

μόνο στα βουνά των Ιμαλαΐων. 

Τώρα που έφτασα στην κορυφή των Ιμαλαΐων

βλέπω ότι από  αυτό το ύψος

δεν μπορείς να ονειρεύεσαι τίποτα άλλο. 

Σε τούτη την Κορυφή

η ασφάλεια και η ησυχία

είναι τόσο άυλων και ανενόχλητες

ώστε μπορεί κυριολεκτικά

      να  πεθάνω από Μοναξιά. 

Γι' αυτό λοιπόν...

εφόσον θέλω να ζω

η μοναδική λύση είναι η κάθοδος.

ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΣΟΛΟΜΩΝ Ποιήμα απο τον Ηλία Φούκη

ΒΑΣΙΛΙΑΣ  ΣΟΛΟΜΩΝ
 


Οι γυναίκες που αγάπησε περισσότερο
ο Βασιλιάς Σολομών
ήταν εκείνες  οι γυναίκες
την ψυχή των οποίων αυτός είχε φανταστεί
σαν τη ροή των ποταμών. 


Αμέσως μετά
από αυτό το ζεστό πόθο όμως
ο γέρος Σολομών έκρινε ψυχρά
ότι η ροή των ποταμών οδηγεί στη θάλασσα
και σε αυτό το απέραντο γαλάζιο των ωκεανών
όπου αποδυναμώνονται όλοι οι Ναοί
και οι Αμαρτίες της Γης
θα μπορούσε να χάσει τις Γυναίκες από τον έλεγχο. 


Τότε ο Βασιλιάς Σολομών
εν βρασμώ ψυχής θυμήθηκε ότι είχε εξουσία
και σε περίπτωση κινδύνου
θα ήξερε να σταματήσει
αυτούς τούς τρελούς ποταμούς. 


Αλλά δεν ήταν μόνο αυτός ο κίνδυνος...


Εκτός από τις θάλασσες και τους ποταμούς
στη γυναικεία κοσμοθεωρία ήταν και ο ουρανός... 


Τον τελευταίο  καιρό μάλιστα
είχε πληροφορίες  από τους μυστικούς πράκτορες
ότι οι γυναίκες αντάλλασσαν βλέμματα με τα 'Αστέρια
και... συνεπώς
οι καρδιές τους που εκείνος τις είχε υποψιαστεί
κοντινές και  υπό πλήρη κατοχή
σαν τους τοίχους των παλατιών
καίγονταν μέσα σε κείνες τις μακρινές φωτιές. 


Κι έτσι λοιπόν
ο Βασιλιάς Σολομών άρχισε να μετανιώνει
γιατί πριν δημιουργήσει το Βασίλειο
δεν σκέφτηκε να ενσωματώσει όλα τα Αστέρια
στα ουράνια εδάφη της Μοναρχίας
και τώρα σε αυτή την πεσμένη ηλικία
έπρεπε να μελετά λεπτομερώς την 'Αστρολογία. 


Αλλά ο γέρος Σολομών
από καιρό τα είχε βρει με τον εαυτό του
ότι ο Ουρανός και τα Μυστήρια του Ουρανού
έμοιαζαν με τις γυναίκες
που δεν αγάπησε ποτέ. 


Εφόσον οι Αστρολόγοι του Μέλλοντος
εκμεταλλευόμενοι την ανισορροπία των θνητών
διαπραγματεύονταν με τον Ουρανό
εκείνος από  τώρα τους κατηγόρησε
για τεράστιες πνευματικές παραλείψεις
και προκλητική ανοησία
που θα στερούσαν από τις Γυναίκες
τον Έρωτα που έσπαγε τα φράγματα
με τη δύναμη των πειρασμών
να φτάσει στη Γη της Επαγγελίας
σαν θεϊκός χρησμός
ορμώντας με το πείσμα των ποταμών.

Η ΟΜΟΡΦΙΑ Ηλίας Φούκης

Η ΟΜΟΡΦΙΑ
 




Τη στιγμή που  η Αφροδίτη
κατέκτησε και τον  τέταρτο Ουρανό
οι υψηλότεροι κύκλοι της Κοινωνίας
αποφάσισαν πως εκείνη θα μπορούσε πλέον
να ανακηρυχθεί  Διάσημη Γυναίκα. 


Είχε έρθει  λοιπόν
η μεγάλη στιγμή για τη Διαφήμιση
το σώμα της  να κολλάει στο φόντο της Παντοδυναμίας
ή να καταπατούνται  με βία τα πάθη της Φύσεως
προκειμένου εκείνη
να κατακτήσει έως και το Ένατο Ουρανό. 


Ή απλώς για  να συμβάλει
η περικύκλωση  του Ήλιου από την Ανατολή  στη Δύση
να εκτελείται όχι μόνο 
χωρίς καμιά παρέμβαση της νύχτας 
αλλά και σε αυτό το χρονικό διάστημα
που γουστάρουνε  οι Γίγαντες του χρήματος. 


Και ακόμη χωρίς  να επιστρέφει στον Άντρα της
η Αφροδίτη παρατήρησε ότι
οι θάλασσες άρχισαν να θάβουν το γαλάζιο στο  χώμα
και στο δαφνοστέφανο της νικήτριας
άρχισαν να πέφτουν  οι πρώτες εικόνες. 
καθώς το νησί της Κύπρου
γέμισε με δημοσιογράφους, με μάνατζερ
και με τούς πιο πρόστυχους ανθρώπους του Κόσμου. 


Ό Ήφαιστος μόλις έμαθε όλα αυτά
κλείστηκε μέσα στο σπίτι
για να ασχοληθεί με το επάγγελμα του οπλοποιού
αφού κι εκείνος θα έχανε
  την όμορφη γυναίκα του
τώρα που εκείνη ...
σαν Ήλιος που δεν θα δύση πότε
έμπαινε στα μάτια του Κόσμου..

ΟΙ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ Ηλίας Φούκης

ΟI ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ
 


Καθώς τελειώσαμε ονειροπολώντας
αυτό σήμαινε  πώς είχε τελειώσει 
η τοποθέτηση των σημαδιών στη Γη
και τώρα ήταν η κατάλληλη στιγμή
για να κατεβαίνουμε προς τα κάτω
στην αναζήτηση των χρυσών πραγμάτων. 


Σύμφωνα με τις προβλέψεις των Ονείρων
στο πρώτο στρώμα θα βρίσκαμε την Τύχη
που με βάση τις συστάσεις των Μάγων του Παραδείσου...
θα ήταν λαμπερή
και λυτρωμένη
απ' όλους τούς αναστεναγμούς της Γης. 


Αφού θα είχαμε την τύχη στα χέρια μας
υπήρχαν πολλές πιθανότητες στο δεύτερο στρώμα
σύμφωνα με κάποιον τυφλά πιστό
Αρχαίο Αστρολογικό  Θρύλο 
να συναντήσουμε την 'Αγάπη. 


Και αφού η Γη θα μας είχε αγαπήσει
επιτέλους, στο τρίτο στρώμα,
όπως μαρτυρούσε
η διδασκαλική Πνοή των θεμελιωτών της Γένεσης,
όλες οι πιθανότητες  οδηγούσαν στην Ευτυχία. 


Για να πιστέψετε πόσο σοβαροί ήμασταν
σε αυτή την Αναζήτηση της Ευτυχίας στα βάθη της Γης
αρκεί να σας πω ότι για να είμαστε απόλυτα σίγουροι
το σχέδιο διευκρίνιζε  ότι οι ερευνητές
έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικοί
γιατί η μυστηριώδης μας Γη
κρατούσε μέσα της τσέπες πυρός
που θα μπορούσαν να κάψουν
τα χρυσά μας πράγματα. 


— Μην ανησυχείτε... μας παρηγόρησε ένας.
Η αγαπημένη μας Γη
κρατάει μέσα της  και ρεύματα 
υδάτων για να σβήσουμε σε περίπτωση κινδύνου...
τις επικίνδυνες  φωτιές. 


Κι έτσι λίγο-λίγο
από το Όνειρο στο παίδεμα
από το παίδεμα στο άγχος
επιτέλους η Γη άνοιξε. 


Πιστεύω καταλαβαίνετε... 
Ήμασταν σίγουροι ότι επιτέλους
είχαμε μπροστά  μας
(παρόλο που δεν το επιθυμούσε
κανένα από  τα γραπτά του Κόσμου)
μια άσπρη μέρα. 


Δυστυχώς όμως
η Γη που εξακολουθούσε να είναι δική μας
δεν μας επιφύλασσε τίποτα το ιδιαίτερο
αφού για τον εαυτό της
εκείνη δεν είχε ονειρευτεί κανένα μέλλον
και για την ύπαρξη χρυσών πραγμάτων
ούτε καν της έπεφτε λόγος. 


Και μάλιστα
ακριβώς από αυτή τη δική της αδιαφορία
το νερό που ήταν το ελαφρότερο όλων
έχει ανεβεί ψηλά
και οι ελπίδες  μας αναπόφευκτα φλογερές
έσβησαν
από το πρώτο στρώμα.