ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Ηλίας Φούκης

ΤΑ  ΤΑΞΊΔΙΑ  ΤΟΥ  ΙΗΣΟΎ  ΧΡΉΣΤΟΥ

Από όλα τα όνειρα στο φόντο των οποίων

βασίλευε η  συμφορά και η μοιρολατρία

ακόμα δεν μπορώ  να ξεχάσω το ένα 

που αρχίναγα το Γύρο του Κόσμου

στο γεωγραφικό σημείο που γεννήθηκε η Αγάπη

και διακόπηκε  σε ένα σημείο

που οι άνθρωποι μισούνταν μεταξύ τους. 

Εντελώς φυσιολογικά

άρχισα το κυνήγι του Μίσους

αλλά μετά από  λίγο αυτή η άνεση έγινε αμηχανία

αφού μόλις  είχα διαβάσει

τη "Διαλεκτική του Μωυσή"

και έπρεπε να ησυχάσω  τα δικά μου φαντάσματα

περί του άγχους που είχε πιάσει το Μωυσή

για την ουσία  της Ιστορίας

που αν την κρίνεις  από τους ανέμους

όπως χαϊδεύουν  τα παράθυρα της Ιερουσαλήμ

δε φαίνεται καθόλου τραγική. 

Μου φαίνεται όμως ότι ο Μωυσής

που ο αέρας  σκορπούσε τις σκέψεις του  στην Έρημο

κάπως έχει βιαστεί. 

Τα παράθυρα της Ιερουσαλήμ

έχουν δει μόνο Είδωλα. 

Εκείνα δεν αποτελούσαν κανένα κίνδυνο για την Πόλη

αλλά καθώς δεν ήταν επικίνδυνα

ήταν αδιόρθωτα

κι έτσι μπόρεσαν να ταράξουν τις συνειδήσεις των Πολιτών

περί ηθικής των Ηρώων

που μετά από τη σκλαβιά των ανθρώπινων ψυχών

άρχισε να απλώνεται το σύννεφο της αμφιβολίας

πως τελικά δεν είχαν απελευθερώσει κανέναν. 

Και τόσο μεγάλη ήταν η παρεξήγηση

του Λαού που σχεδόν έγινε κολλητός του Θεού

ώσπου η φθινοπωρινή γυμνότητα του Όρους Σινά

ντύθηκε με την εξόρμηση ενός ολόκληρου Λαού

που πήγαινε να τιμωρηθεί μετατρέποντας σε σκόνη

την Ευτυχία που η Μοίρα του είχε τάξει. 

Τόση ερημιά που έμεινε πίσω αρκούσε

για να διαπιστωθεί αυτό που κάποτε ήταν φάντασμα...

Μόλις λυτρωθήκανε  από το μεθύσι

      του Θεϊκού ταμπεραμέντου 

οι οραματιστές της Διαλεκτικής

που βαφτίστηκε από το ζεστό Άνεμο και από την Ψυχή

είδαν πως ο Ουρανός πουθενά δεν ήταν παρών. 

Γύρω τους υπήρχε μόνο Κόσμος...

για να μην πούμε Ρώμη...

      εξουσία ...

      ψυχρή λογική. 

Αρκούσε αυτό λοιπόν για να ξεμακρύνομαι

από εσάς και  από τη Γη. 

Σε έναν άλλο κόσμο πλέον

δεν είχα καμιά δυνατότητα να ελέγξω

αν η Ιερουσαλήμ μετακινήθηκε στην Κόλαση

      ή στον Παράδεισο

έτσι όπως και  η 'Ιερουσαλήμ δεν μπορούσε να ξέρει

ότι και με το Μίσος μπροστά μου

το Βλέμμα μου που σέρνεται στους Ουρανούς

όπως και το σώμα μου στη Γη

θα συνεχίσει να συλλαμβάνει οράματα

για να φέρνει μπροστά στα αδειανά μάτια του Κόσμου

το δυστυχισμένο παρελθόν του Λευκού Ιδεαλισμού. 

Γι' αυτό δεν υπάρχει καμιά ελπίδα

διότι όλα αυτά έμοιαζαν πολύ θολά

και φοβάμαι  ότι θα κυριαρχήσει το πιο τρομερό απ' όλα. 

Η Αγία Γραφή έχει αρχίσει να παραπατάει στη Γη

αρνούμενη να περπατήσει πεζή με τον κόσμο

από τότε που τα Βήματα του Κόσμου

έγιναν αυτοκρατορικά

και η νύχτα που ετοιμάζεται να πέσει στον Κόσμο

όλα αυτά τα καθόλου σοβαρά παιχνίδια

αμφιβολιών και  εικασιών

θα τα αραδιάσει σαν Μαύρους Θρύλους

στις όχθες  του Ιορδάνη ποταμού. 

Επομένως λοιπόν

μόνο ένα πράγμα θα αληθεύει

στο Όνειρο που είδα. 

Η ροή του δεν μπορεί να συμπεριλάβει

στον κυματισμό  χωρίς μυστήρια

σημάδια και  σκιές υπερπέραν . 

Εκείνη έχει ψυχρούς στόχους ... συγκεκριμένους ...

ώστε το μόνο πράγμα που μπορεί κανείς να αντικρίζει στον Κόσμο

θα είναι ο Τιμωρημένος Λαός

που όπως ήθελα παραπάνω να σας πω

θα διαπερνά την Ιστορία έχοντας μπροστά του Έρημο 

 στην αιώνια του τοποθέτηση

ζητώντας εξηγήσεις  για την επιστροφή τού Ιδεαλισμού

από τον Ιορδάνη  ποταμό...

που αν δεν κάνω λάθος

ούτε εκείνος έχει δικαίωμα στην επιστροφή

όπως όλα τα όντα

που δεν ανήκουν σε κανένα Θεό.