ΟI ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ
Καθώς τελειώσαμε ονειροπολώντας
αυτό σήμαινε πώς είχε τελειώσει
η τοποθέτηση των σημαδιών στη Γη
και τώρα ήταν η κατάλληλη στιγμή
για να κατεβαίνουμε προς τα κάτω
στην αναζήτηση των χρυσών πραγμάτων.
Σύμφωνα με τις προβλέψεις των Ονείρων
στο πρώτο στρώμα θα βρίσκαμε την Τύχη
που με βάση τις συστάσεις των Μάγων του Παραδείσου...
θα ήταν λαμπερή
και λυτρωμένη
απ' όλους τούς αναστεναγμούς της Γης.
Αφού θα είχαμε την τύχη στα χέρια μας
υπήρχαν πολλές πιθανότητες στο δεύτερο στρώμα
σύμφωνα με κάποιον τυφλά πιστό
Αρχαίο Αστρολογικό Θρύλο
να συναντήσουμε την 'Αγάπη.
Και αφού η Γη θα μας είχε αγαπήσει
επιτέλους, στο τρίτο στρώμα,
όπως μαρτυρούσε
η διδασκαλική Πνοή των θεμελιωτών της Γένεσης,
όλες οι πιθανότητες οδηγούσαν στην Ευτυχία.
Για να πιστέψετε πόσο σοβαροί ήμασταν
σε αυτή την Αναζήτηση της Ευτυχίας στα βάθη της Γης
αρκεί να σας πω ότι για να είμαστε απόλυτα σίγουροι
το σχέδιο διευκρίνιζε ότι οι ερευνητές
έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικοί
γιατί η μυστηριώδης μας Γη
κρατούσε μέσα της τσέπες πυρός
που θα μπορούσαν να κάψουν
τα χρυσά μας πράγματα.
— Μην ανησυχείτε... μας παρηγόρησε ένας.
Η αγαπημένη μας Γη
κρατάει μέσα της και ρεύματα
υδάτων για να σβήσουμε σε περίπτωση κινδύνου...
τις επικίνδυνες φωτιές.
Κι έτσι λίγο-λίγο
από το Όνειρο στο παίδεμα
από το παίδεμα στο άγχος
επιτέλους η Γη άνοιξε.
Πιστεύω καταλαβαίνετε...
Ήμασταν σίγουροι ότι επιτέλους
είχαμε μπροστά μας
(παρόλο που δεν το επιθυμούσε
κανένα από τα γραπτά του Κόσμου)
μια άσπρη μέρα.
Δυστυχώς όμως
η Γη που εξακολουθούσε να είναι δική μας
δεν μας επιφύλασσε τίποτα το ιδιαίτερο
αφού για τον εαυτό της
εκείνη δεν είχε ονειρευτεί κανένα μέλλον
και για την ύπαρξη χρυσών πραγμάτων
ούτε καν της έπεφτε λόγος.
Και μάλιστα
ακριβώς από αυτή τη δική της αδιαφορία
το νερό που ήταν το ελαφρότερο όλων
έχει ανεβεί ψηλά
και οι ελπίδες μας αναπόφευκτα φλογερές
έσβησαν
από το πρώτο στρώμα.
[...] Η ανάγνωση των ποιημάτων του Φούκη με άφησε άφωνο. Ήμουν, εξάλλου, απροετοίμαστος για μια τέτοια ποίηση. Αυτός ο νέος, ανοιχτός, κεφάτος άνθρωπος, στην καθημερινή τριβή, έδειχνε ένα απροσδόκητα φιλοσοφημένο και βαθιά απελπισμένο ποιητικό πρόσωπο. Δεν μπορούσα να διακρίνω που ήταν το αληθινό του πρόσωπο και ποιο το προσωπείο. [...]
ReplyDeleteΕκείνο που εκπλήσσει σ' αυτή την Λόγια ποίηση είναι η βαθιά επικοινωνία με δυο από τις ανεξάντλητες πηγές άντλησης συμβόλων και μοτίβων, την Γραφή και την Αρχαία Ελληνική Μυθολογία, θρησκεία και ποίηση.
Δεν είναι εύκολη η ποίηση του Φούκη, δεν καταναλώνεται και δεν λειτουργεί συναισθηματικά. Είναι κατ' εξοχήν διανοούμενη και αναστοχαστική. Ενώ νιώθεις πως ο πυρήνας της είναι δοκιμιακός και φιλοσοφικός, πως το έναυσμα της έμπνευσης είναι ιδέες κι όχι λέξεις ή ήχοι, ξεφυτρώνει απροσδιόριστα ένας στίχος, μια υπερρεαλιστική εικόνα και μια πρωτότυπη μεταφυσική σύζευξη εννοιών που ανατρέπουν τη λογική ροή και προτείνουν αλλαγή πορείας που όμως οδηγεί σε χαώδη βάραθρα. [...] (από τον πρόλογο του Κώστα Γεωργουσόπουλου)