ΠΙΣΤΕΥΩ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΊΑ
Βιογραφικό
Ο Ηλίας Φούκης γεννήθηκε στις 20 Αυγού-
στου 1969 και κατάγεται από το χωριό Κεφαλό-
βρυσο Πωγωνίου Ιωαννίνων. Γράφει από το
1988, έχει δημοσιεύσει αρκετά ποιήματα σε εφη-
μερίδες και άλλα έχουν μεταδοθεί από ραδιοφω-
νικούς σταθμούς. Το 1999 βραβεύτηκε στον
Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διηγήματος και Ποίησης
για τα 80 χρόνια από την Ίδρυση της ΓΣΕΕ. Ζει
στην Αθήνα και εργάζεται ως εργολάβος - επι-
σκευαστής. "Η Διαθήκη ενός κατώτερου Θεού"
είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή. Ο Ηλίας
Φούκης πιστεύει στη λογοτεχνία και στη δύναμή
της και με αυτή την πυξίδα μιλάει στον «Πολιτι-
σμό»
Η ποίηση όχι, δεν πέθανε. Έχει διαψεύσει όλες τις Κασσάνδρες
και θα είναι εκεί στο γύρισμα της ιστορίας που τόσο καρτέρει η παγκόσμια τέχνη.
Με αυτά τα λόγια υπόσχεται συνέχεια της ποίησης
ένας νέος σχετικά ποιητής, ο Ηλίας Φούκης, που η ποιητική του συλλογή
με τίτλο «Η διαθήκη ενός Κατώτερου Θεού» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Το Ροδακιό».
Η γραφή του έτυχε ευμενών σχολίων από μεγάλες πένες των ημερών μας.
Απόδειξη η εισαγωγή του Κώστα Γεωργουσόπουλου στην οποία σημειώνει μεταξύ άλλων:
«…Η ανάγνωση των ποιημάτων του Φούκη με άφησε άφωνο.
Ήμουν, εξάλλου, απροετοίμαστος για μια τέτοια ποίηση.
Αυτός ο νέος, ανοιχτός, κεφάτος άνθρωπος, στην καθημερινή τριβή,
έδειχνε ένα απροσδόκητα φιλοσοφημένο και βαθιά απελπισμένο ποιητικό πρόσωπο.
Δεν μπορούσα να διακρίνω που ήταν το αληθινό του πρόσωπο και ποιο το προσωπείο. [...]
Εκείνο που εκπλήσσει σ' αυτή την Λόγια ποίηση είναι η βαθιά επικοινωνία
με δυο από τις ανεξάντλητες πηγές άντλησης συμβόλων και μοτίβων,
την Γραφή και την Αρχαία Ελληνική Μυθολογία, θρησκεία και ποίηση.
Δεν είναι εύκολη η ποίηση του Φούκη, δεν καταναλώνεται και δεν λειτουργεί συναισθηματικά.
Είναι κατ' εξοχήν διανοούμενη και αναστοχαστική. Ενώ νιώθεις πως ο πυρήνας της
είναι δοκιμιακός και φιλοσοφικός, πως το έναυσμα της έμπνευσης είναι ιδέες
κι όχι λέξεις ή ήχοι, ξεφυτρώνει απροσδιόριστα ένας στίχος, μια υπερρεαλιστική εικόνα
και μια πρωτότυπη μεταφυσική σύζευξη εννοιών που ανατρέπουν τη λογική ροή
και προτείνουν αλλαγή πορείας που όμως οδηγεί σε χαώδη βάραθρα…».
✧ Ποιες είναι οι ρίζες σας και οι αναμνήσεις της παιδικής σας ηλικίας.
«Είμαι Ηπειρώτης. Οι ρίζες μου απλώνονται βαθιά στις ελ-
ληνολατινικές εποχές, στα βασίλεια της Ηπείρου και Μακεδο-
νίας, στο Βυζάντιο, στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Εποχές
οι οποίες ενσάρκωσαν την τραγικότητα,- ανυπόφορη αλλά
απαραίτητη δόση για την ψυχή ενός ανθρώπου ή ενός λαού,
για να έχει αντοχές στις δοκιμασίες που θα υποστεί στο μέλ-
λον. Πάντως δεν θα δείτε στο έργο μου ποιήματα αφιερωμένα
αποκλειστικά στον τόπο καταγωγής μου. Αυτόν θα τον βρείτε
βαθιά στο φόντο του έργου, στον τρόπο προσέγγισης των
πραγμάτων, στη σύλληψη, στον τόνο και στον ρυθμό. Επειδή
πιστεύω ότι οι ρίζες και τα θεμέλια έγιναν για να μην φαίνον-
ται αλλά για να κρατούν όρθιο το δέντρο ή τον πύργο.
Ωστόσο το τοπίο και το κλίμα παίζουν ρόλο στην διαμόρφωση
ενός λογοτεχνικού έργου. Δεν ξέρουμε αν οι τραγωδίες του
Σαίξπηρ θα ήταν τόσο στιβαρές και σκοτεινές εάν δεν είχαν
γραφτεί στο βορά και στην ομίχλη του Λονδίνου. Ούτε οι ελ-
ληνικές τραγωδίες θα είχαν την ίδια διορατικότητα και σοφία
αν δεν είχαν γραφτεί κάτω από τον Αττικό ουρανό και την γαληνή του Νότου. Έτσι η Ήπειρος μου έδωσε αυτά που πιστεύω
δηλαδή την επιβλητικότητα, το ύψος και το βάθος, την άνοδο
και την πτώση και φυσικά την έντονη παρουσία του ουρανού.
Το πείσμα των ποταμών για να φτάσουν στις θάλασσες της
αιωνιότητας. Σε ότι αφορά τις εμπειρίες εγώ δεν βασίζομαι
σε αυτές γιατί δεν πιστεύω στη λογοτεχνία της εμπειρίας. Επειδή
την βρίσκω εφηβική και ασήμαντη. Με εμπειρίες γίνεται με-
γάλη δημοσιογραφία, όχι όμως και λογοτεχνία. Αν οι εμπει-
ρίες είχαν καθοριστικό ρόλο σε ένα έργο, τότε όσοι επέζησαν
του ολοκαυτώματος και των Γκουλάγκ, θα ήταν μεγάλοι συγ-
γραφείς. Η λογοτεχνία γράφεται κυρίως με τα μυαλά που
κουβαλάς».
✧ Και τι μυαλά πρέπει να κουβαλάει ένας συγγραφέας;
«Ο συγγραφέας που γεννιέται είναι προικισμένος με αρετές
ανάλογες με των προσώπων της μυθολογίας που ξεπερνού-
σαν τον εαυτό τους ξεπερνώντας ταυτόχρονα το μέσο όρο του
ανθρώπινου γένους. Εκείνος πρέπει να έχει ορθή κρίση
σοφία, αίσθηση συνόλου, ηθικό κώδικα. Να είναι παρατηρη-
τικός και νηφάλιος. Να έχει το σέβας, το κλέος, τον πόνο,
υψηλά αισθητικά κριτήρια. Αυτά τα διαμάντια που κοντά 3000
χρόνια κοσμούν το στεφάνι της ελληνικής και ευρωπαϊκής
αρετής. Για μένα ο συγγραφέας έχει στη ψυχή του ένα μα-
γνητικό πεδίο που απορροφάει όλες τις αλήθειες οι οποίες
πλανώνται στον ουρανό του κόσμου. Αιώνιες και εφήμερες
νεκρές και άλλες που δεν έχουν ακόμα γεννηθεί. Με αυτό το
υλικό που μόνο εκείνος κατέχει θα απευθύνεται στον κόσμο
για να στέλνει τα δικά του μηνύματα».
✧ Για έναν ποιητή σαν εσάς τι είναι η Αθήνα;
«Είναι μια Ιερή Πόλη. Το ίδιο πιστεύω ότι είναι και για
όλους τους συγγραφείς που έχουν αυτογνωσία της αποστο-
λής τους. Η Αθήνα είναι η πρωτεύουσα της λογοτεχνίας. Εδώ
γράφτηκε η σημαντικότερη λογοτεχνία όλων των εποχών, η
Τραγική Ποίηση. Κάπου στη γειτονιά μου ο Ευριπίδης πρέπει
να περιπλανιόταν σκεπτόμενος τις κατάρες που θα έστελνε
στον Άδη της Περσεφόνης. Πιο Δυτικά και κοντά στην Ακρό-
πολη, μετά από μια βόλτα στην Πλάκα ο Σοφοκλής θα έχει
σχεδιάσει την Αντιγόνη, την τραγωδία της ελληνικής αρετής.
Ενώ πιο βόρεια στον Λυκαβηττό, ο Αισχύλος έχοντας απ ευ-
θείας επαφή με τα ουράνια θα είχε αισθανθεί το μαρτύριο του
Προμηθέα, την βεντέτα της Ορέστειας και τα μαύρα σύννεφα
στον ουρανό της Περσίας. Στο δε κέντρο αυτού του τριγώνου,
ο μαραθωνομάχος Φειδιππίδης έφερε στους Αθηναίους τα
καλά μαντάτα για τη νίκη των Ελλήνων ενάντια στους Πέρσες,
της ελευθερίας κόντρα στον δεσποτισμό, του μικρού εναντίον
του μεγάλου και του πολιτισμού κόντρα στη βαρβαρότητα.
Αυτή είναι η Αθήνα μου. Όλα τα άλλα που γοητεύουν άλλους
συγγραφείς για μένα είναι σχεδόν λεπτομέρειες. Το κακό
όμως είναι ότι οι περισσότεροι συγγραφείς της εποχής μας
βλέπουν τις παραπάνω προσεγγίσεις εθνικιστικές και επικίν-
δυνες και αυτό για τη λογοτεχνία είναι πέρα για πέρα τραγικό».
✧ Τι ρόλο παίζει η κρίση στην υπόθεση λογοτεχνία;
«Σε ότι αφορά τη φτώχεια και τη δυστυχία πιστεύω ότι ει-
δικά στη Δυτική Ευρώπη και εδώ είναι τεχνητές. Και εξηγού-
μαι. Υπάρχει τα τελευταία δέκα χρόνια μια προσπάθεια για
μεταφορά της εξαθλίωσης και μάλιστα και των νόσων από
την Ασία και την Αφρική προς τις μητροπόλεις της Ευρώπης.
Είναι λαθρομετανάστες που στερούνται κάθε νομιμότητας και
οι οποίοι στήνονται κατά δεκάδες στις λεωφόρους και τα σο-
κάκια ζητιανεύουν παρανομούν, κλέβουν και συχνά φτάνουν
μέχρι το έγκλημα. Μια εικόνα καθόλου τιμητική για τον πολι-
τισμό. Η προσπάθεια πολλών είναι να φέρουν την Ευρώπη
στα μέτρα του τρίτου κόσμου. Έτσι τα τελευταία χρόνια η δυ-
στυχία και η φτώχεια στην Ευρώπη έχουν γίνει μόδα».
✧ Η ποίηση πιστεύετε ότι μπορεί να κάνει τον κόσμο
καλύτερο και πόσο αυτός μπορεί να γίνει, αν εμείς
κάνουμε καλύτερους τους εαυτούς μας;
«Η αλήθεια είναι ότι οι αλλαγές που συνέβησαν στον 20ο
αιώνα έφεραν την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο κό-
σμος σήμερα. Τόσο ο 20ος αιώνα όσο και ο 5ος αιώνα της
Ελλάδας ίσως αναδειχθούν αιώνες της Ιστορίας. Άλλοτε το
πεπρωμένο, άλλοτε η ανάγκη μας έφεραν την τεχνολογία
και την επιστήμη στην απόλυτη κυριαρχία των πραγμάτων
αυτού του κόσμου. Αυτές κυβερνούν τον άνθρωπο με τον
τρόπο που ξέρουν, με την πλήρη απάρνηση της αξιοπρέ-
πειας με τον εξευτελισμό των αξιών τον περιορισμό του
χώρου, το μηδενισμό του χρόνου και κυρίως την γελοιοποί-
ηση των πόθων που δεν έχει προηγούμενο. Ο κόσμος θα συ-
νεχίσει την πορεία του. Καταλαβαίνω την αγωνία των
ανθρώπων και με προβληματίζει . Η θρησκεία και η επι-
στήμη εδώ και 2000 χρόνια προαναγγέλλουν την συντέλεια
του κόσμου και ο κόσμος ζει και βασιλεύει. Πολλοί τσαρλα-
τάνοι προφήτες, αστρολόγοι, μελλοντολόγοι, ερευνητές και
μελετητές έχουν μετατραπεί σε τάγματα σταυροφορίας και
συστηματικά κυρίως τα τελευταία 50 χρόνια τρομοκρατούν
την ανθρωπότητα που φοβάται ότι αυτό γίνεται για ένα χυ-
δαίο και άθλιο σκοπό. Να πέφτει συνεχώς και να κρατηθεί
σε χαμηλά επίπεδα το ηθικό του κόσμου, με αποτέλεσμα να
πάψει να ονειρεύεται και να γίνεται ένα υπόδουλο κοπάδι
που απλώς θα στελεχώσει τις αυτοκρατορίες του μέλλοντος.
Και σε αυτούς τους ιδιαίτερα δύσκολους καιρούς χρειάζεται
να φωνάξουμε ορθά και κοφτά «Αφήστε τα έθνη να ζήσουν
τη ζωή τους έτσι όπως τους δόθηκε».
✧ Και μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο ποιος είναι ο
ρόλος της λογοτεχνίας;
«Σήμερα ο ρόλος της λογοτεχνίας είναι σε τραγική αναν-
τιστοιχία με τις πραγματικές αρετές και με το φως που εκ-
πέμπει προς την ανθρωπότητα. Δυστυχώς ζούμε στο
σκοτάδι και σε παραμονές μεσαίωνα. Ο αποκλεισμός της λο-
γοτεχνίας από τον δημόσιο διάλογο, από την Παιδεία η
εξόντωση της λογοτεχνικής σκέψης ως υπερβολική και επι-
κίνδυνη, αποτελούν μερικές από τις μελανότερες σελίδες
της ιστορίας του σύγχρονου κόσμου. Δεν είναι δύσκολο να
διαπιστώσουμε ότι η λογοτεχνία έχει μπει στο περιθώριο.
Πρωταγωνιστές είναι όλοι αυτοί που έχουν θεοποιήσει τον
Μάικλ Τζάκσον, τον Δαλάι Λάμα, τη Τζαζ και το Ροκ, και τα
χαρακώματα της Νιρβάνας. Μια αποπνικτική αρνητική ενέρ-
γεια που κυριαρχεί στο πνεύμα της εποχής μας εμπνέει τον
σατανισμό κάτι που αποδέχονται και επιστήμονες. Από την
άλλη διδάσκεται ένα μεγάλο όχι στα πάντα. Όχι στη ζωή,
στον έρωτα, στο πάθος, στην ομόνοια, στο σύνολο. Η απο-
ξένωση και η μοναξιά της εποχής μας έχουν αρκετές τέτοιες
καταβολές. Πολλοί άσχετοι είναι υπεύθυνοι για την πα-
ρακμή του πολιτισμού μας. Ακόμα και ελάχιστο φως αν
έχουμε στο νου θα δούμε ότι οι μεγαλύτεροι άντρες της
ιστορίας ήταν θαυμαστές ποιητών και λογοτεχνών. Ο Αθη-
ναίος Περικλής διάβαζε μανιωδώς τραγική ποίηση. Ο Λυ-
κούργος θωράκισε τις μεγάλες τραγωδίες και τις έσωσε από
τον διαμελισμό και την λεηλασία. Ο Μέγας Αλέξανδρος
έφυγε στην Ανατολή έχοντας στη μασχάλη την Ιλιάδα του
Ομήρου. Οι άρχοντες και οι βασιλείες φιλοξενούσαν στις
αυλές τους, τους ποιητές, ενώ οι σημερινοί ηγέτες καλούν
εμπόρους όπλων και βαρόνους ναρκωτικών. Ο Ναπολέων,
ο Μπίσμαρκ, ο Τζον Κένεντι, ο Γκορμπατσόφ, ο Ντεγκόλ,
είχαν την λογοτεχνία πρώτο σημείο αναφοράς και βασικό
άξονα ηθικής και αρετής. Όπως έλεγε ο Ναπολέων στο
τέλος το πνεύμα νικάει το σπαθί. Αυτοί που έφεραν στο
ναδίρ το ρόλο της λογοτεχνίας κάποτε θα τεθούν στο περι-
θώριο της ιστορίας».
✧ Πόσο δύσκολο είναι να εκδώσει κάποιος νέος συγ-
γραφέας για πρώτη φορά το έργο του; Πόσο εύκολο
είναι να πείσει κάποιος τον εκδότη να πιστέψει στην αξία του;
«Αυτή είναι η αχίλλειο πτέρνα και το μόνο τρωτό σημείο
των λογοτεχνών. Η έκδοση του έργου είναι ένα τοπίο που ο
συγγραφέας δεν το κατέχει και πέρα από τα γνωστά καλλι-
τεχνικά κριτήρια στην εποχή μας, το τοπίο αυτό έχει καθαρά
εμπορικό κριτήριο κάτι που για τους περισσότερους εκδότες
είναι ο γνώμονας της επιτυχίας. Έτσι και το βιβλίο μου «Η
διαθήκη ενός κατώτερου Θεού», πέρασε το δικό της Γολγοθά
και εκδόθηκε μετά από επτά χρόνια περιπλάνησης. Το σύ-
στημα στην Ελλάδα είναι άκρως εμποροκεντρικό. Οι εκδοτι-
κοί οίκοι είναι οικογενειακές επιχειρήσεις. Τα πρόσωπα που
τα στελεχώνουν έχουν αμφιλεγόμενες φιλολογικές ικανότη-
τες και μέτρια μόρφωση. Ας προσθέσουμε εδώ και το θεσμό
της παρέας, αυτό το τραγικό ελάττωμα της φυλής για να
αποδείξει σε πιο μισοσκόταδο βρίσκεται η ελληνική λογοτε-
χνία. Η συμπεριφορά και η στρατηγική των εκδοτών μας
καλεί να γινόμαστε Κάφκα, Πεσόα, και Έμιλι Ντίκινσον, αλλά
στην εποχή μας όπου η δημοσιότητα και η επικοινωνία είναι
τρόποι ζωής, δεν ξέρω εάν αυτοί οι ηρωισμοί διατηρούν
εκείνο το επικό υπόβαθρο. Το μόνο πράγμα που μας μένει
είναι εμείς να κάνουμε το καθήκον μας γράφοντας αξιόλογα
έργα και για τα υπόλοιπα ο Θεός να βάλει το χέρι του».
✧ Κι επειδή από τη λογοτεχνία λίγοι καταφέρουν να
ζήσουν, πώς βλέπετε το γεγονός ότι πολύς κόσμος
αναγκάζεται να κάνει κάτι που δεν του αρέσει, οι άνθρωποι συμβιβάζονται με δουλειές που δεν τους γεμίζουν. Σ αυτή την περίπτωση, τα όνειρα είναι
πολυτέλεια;
«Οι άνθρωποι έχουν πάθη που αποτελούν την θεϊκή τους
υπόσταση. Αυτά τα πάθη όμως δεν αρκούν για να ζήσουν.
Δυστυχώς ο άνθρωπος εκτός από το να γεμίσει τα πάθη,
πρέπει να γεμίσει και το στομάχι και είναι υποχρεωμένος αν
και δεν το θέλει να βουτήξει στη θάλασσα, να ακρωτηριάσει
τα δάση και τα βουνά, να κόψει την πέτρα και το σίδερο
στα δύο. Και όλα αυτά για να συνεχίσει να είναι ζωντανός.
Τα όνειρα παγώνουν από τη λογική. Δεν έχουμε εφόδια για
να επιβιώσουμε, παρά μόνο την αναπνοή μας. Για τα υπό-
λοιπα πρέπει να δώσουμε αβυσσαλέα μάχη για μια ζωή.
Επομένως η διαπίστωση ότι για να συνεχίζεται η ζωή δεν
αρκεί το ότι γεννήθηκε ο άνθρωπος είναι ο πρώτος τραγικός
συμβιβασμός και το ενδεχόμενο της διακοπής της ζωής σαν
πραγματική δαμόκλειος σπάθη στέκεται από πάνω του. Γι
αυτό η ζωή δεν είναι πια δώρο Θεού, αλλά μαρτύριο. Ο άν-
θρωπος σηκώνει στις πλάτες του το βάρος τόνων για ένα
πιάτο φαί. Είναι απίστευτη τραγικότητα για το ανθρώπινο
γένος. Ο άνθρωπος και τα όνειρα γεννήθηκαν την ίδια μέρα
την ίδια στιγμή. Για να εκπληρωθεί ένα όνειρο απαιτούνται
μια σειρά από παραχωρήσεις και υποχωρήσεις. Κάποιος να
σου ανοίξει την πόρτα της καρδιάς άλλος την πόρτα της δι-
καιοσύνης, άλλος την πόρτα της ευθύνης. Να ανατραπούν
δεδομένα να ξεπερνιούνται εμπόδια της φύσης. Να εξουδε-
τερωθούν άλλα εμπόδια νοοτροπίες δυσχέρειες, δηλαδή
χρειάζεται ένα ποσοστό θετικής ενέργειας. Όλα αυτά για
ένα όνειρο. Φανταστείτε τι χρειάζεται για τα δισεκατομμύ-
ρια όνειρα δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Αμφιβάλλω αν ο
κόσμος μας διαθέτει τόση θετική ενέργεια και τόσο χώρο
για να γίνονται τόσα όνειρα πραγματικότητα. Υπάρχει αδι-
κία. Όλο το σύμπαν είναι άδικο».
✧ Σας συναρπάζει η ελληνική μοντέρνα ποίηση; Ποια
η σχέση σας με αυτήν;
«Όντως η ελληνική μοντέρνα ποίηση είναι από τις καλύ-
τερες στον κόσμο. Ο πατέρας της, ο Κωνσταντίνος Καβά-
φης, δίκαια συγκαταλέγεται στους τρεις-τέσσερις
μεγαλύτερους ποιητές του 20ου αιώνα. Η δική μου ποίηση
ξεφεύγει από τα παραδοσιακά κλισέ και την καθιερωμένη
χωροχρονική διάσταση της ελληνικής ποίησης του 20ου
αιώνα. Θεωρώ τον εαυτό μου ποιητή του 21ου αιώνα. Το
βιβλίο μου γράφτηκε υπό το άγρυπνο βλέμμα του Ορθολο-
γισμού, ως δορυφόρου του σύγχρονου πολιτισμού. Αυτός
μας καλεί να πλάσουμε μια νέα οικουμενική αντίληψη πραγ-
μάτων προκειμένου σε μια εποχή που κινδυνεύει από τη
σύγκρουση των πολιτισμών να ξαναφέρει στην ανθρώπινη
θεωρία την αίσθηση του μέτρου. Η σχέση μου με την μον-
τέρνα ποίηση είναι η σχέση του Παρόντος που γεννήθηκε
από το Παρελθόν και που θα γεννήσει το Μέλλον».
✧ Γράφετε και πεζά; Πολλοί ποιητές κάποια στιγμή
φτάνουν στον πεζό λόγο.
«Όχι, δεν γράφω πεζό λόγο. Ως τώρα δεν μου έχει πα-
ρουσιαστεί η ανάγκη ν απευθύνομαι στον κόσμο μέσω πε-
ζογραφίας. Για να είμαι ειλικρινής δεν πολυπιστεύω στο
είδος. Πιστεύω μόνο στη λογοτεχνία. Θα μου πείτε γιατί τα
ποιήματα δεν τα έκανα διηγήματα. Ο άνθρωπος που γράφει
λογοτεχνία δεν το κάνει να υπηρετήσει ούτε το ένα ούτε το
άλλο είδος. Διαχειρίζεται το φως που υπάρχει μέσα του και
το προσφέρει στους ανθρώπους. Η καλύτερη διαχείριση της
ενέργειας έδειξε ποίηση. Γι αυτό είμαι ποιητής. Κανένα ποί-
ημα δεν θα είχε την ίδια δύναμη αν ήταν διήγημα. Έχω βέ-
βαια κάποια σχέση με την πεζογραφία. Ένα 20% της ποίησής
μου έχει μυθιστορηματικό ύφος και δομή. Το ανησυχητικό
στην εποχή μας είναι ότι το μυθιστόρημα στον λογοτεχνικό
κόσμο τείνει να μετατραπεί σε άρια φυλή. Και αυτό το βρί-
σκω φασιστικό. Δεν πρέπει να συγγραφείς να κρύβονται
πίσω από το Στάτους του μυθιστορήματος. Όπως είπε και ο
Κούντερα, «αυτά είναι προσωπικά ημερολόγια που ευχάρι-
στα τα αγοράζεις και ευχάριστα τα πετάς». Διαβεβαιώνω
όμως όλους εκείνους που έχουν προαναγγείλει το θάνατο
της ποίησης, ότι η ποίηση δεν πέθανε και ότι οι ποιητές είναι
εδώ για να δώσουν στον Παγκόσμιο Πολιτισμό και ειδικά
στην λογοτεχνία εκείνο το γύρισμα της ιστορίας που τόσο
πολύ καρτερεί η παγκόσμια τέχνη».
No comments:
Post a Comment