Ο ΦΤΩΧΟΣ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
Οι παρατηρητές προβλέπουν ότι
τουλάχιστον μία φορά σε όλη τη ζωή
εγώ θα έχω Δίκιο...
Τι πρόσωπο θα έχει το Δίκιο μου...!
Πόσο χρονών θα είναι...!
Το πορτοφόλι... άδειο ή γεμάτο θα το έχει...!
Είμαι βέβαιος
πως τα λόγια για την προστασία μου
θα δανείζονται από της χαμένες γλώσσες
γιατί προς το παρόν
δεν υπάρχει κανένα κατανοητό λεξιλόγιο
για να με προστατεύει.
Όπως βλέπετε λοιπόν
το Δίκιο μου θα είναι πολύ παλιό.
Οι επιστήμονες που θα το βρίσκουν σαν πτώμα
στο δρόμο για την επαγγελματική τους άνοδο
θα τρομάζουν βλέποντας το.
Μπορούν να αντικρίζουν μονό το κράνος
γεμάτο με επιγραφές της ζωής που χάθηκε
όπου λέγεται καθαρά και χωρίς αυταπάτες
ότι μαζί με τους ανθρώπους απέτυχε και ο Ήλιος
για να λάμψει με εκείνο το φως
που δεν άξιζε να παραχωρηθεί στους θνητούς
εκείνο το Αλλοτινό Χάος μεγάλων παραστάσεων
που ποιος ξέρει τη σοφία χειροπιαστών Θεών
θα χάριζαν στης μορφές του Κόσμου.
Τα υπόλοιπα όπως θα ήταν
ο θώρακας...η άρθρωση..οι σπόνδυλοι
από πότε έμαθαν το μαύρο μαντάτο
ότι η Θεοί του Δίκαιου
δεν υπήρξαν ποτέ χειροπιαστοί
απεγνωσμένη από τη ματαιότητα του Κόσμου
κρατούσαν σε λειτουργία το σώμα της Κόλασης
στους γκρεμούς.
Σε ότι αφορά τις προσδοκίες....
τα 'Όνειρα...
τις Ευαισθησίες...
και άλλες ελληνικές αρετές..
πιθανόν ...
με μια απελπιστική περιπλάνηση μοναχικών
να είναι ανάμεσα μας.
Οι δικαστές όμως δεν νοιάζονται πολύ
για τις ελληνικές Αρετές
και τις Αλήθειες της Ψυχής.
Εκείνοι θέλουν υλικές μαρτυρίες
συγκεκριμένες...
χειροπιαστές...
ενώ εγώ και αυτοί τη φορά
μοιάζω πολύ φτωχός...
παρόλο που το Δίκιο μου είναι
όπως θα το αποκαλούσαν οι παρατηρητές....
... Αιώνιο.
