Greek Poet ILIAS FOUKIS

Greek Poet      ILIAS   FOUKIS
Poetry is the voice of the Gods

Sunday, October 30, 2011

VIAJE DE JESUCRISTO Poema de ILIAS FUKIS



           VIAJE  DE    JESUCRISTO  



De todos los sueños en cuyo fondo
reinaba el fatalismo y la desgracia
no puedo todavía olvidar uno
que empezaba con la Vuelta al Mundo
en el punto geografico donde nació el Amor
y se cortaba en un instante
en que los hombres se odiaban entre sí.

De modo enteramente natural
di comienzo a la caza del Odio
pero después de poco ese desahogo se volvió incomodidad
pues acababa de leer
la “Dialéctica de Moisés”
y tenía que tranquilizar a mis propios fantasmas
con respecto al agobio que sentía Moisés
por la esencia de la Historia
que juzgada por la forma en que los vientos
acarician las ventanas de Jerusalén
no parece nada trágica.

Pero me parece que Moisés
cuyos pensamientos el aire esparcía por el Desierto
se había apresurado un poco.

Las ventanas de Jerusalén
han visto solo Ídolos.


Ellos no suponían peligro alguno para la Ciudad
pero al no ser peligrosos
eran incorregibles
y así podrían agitar las conciencias de los Ciudadanos
sobre la ética de los Héroes
donde tras la esclavitud de las almas de los hombres
empezó a extenderse la nube de la sospecha
de que finalmente no habían liberado a nadie.

Y tan grande era la confusión
de Pueblo que se había vuelto casi íntimo de Dios
que la otoñal desnudez del monte Sinaí
se vistió con el ímpetu de todo un Pueblo
que marchaba al castigo convirtiendo en polvo
la Dicha que el Destino le había prometido.

Tanta desolación como quedaba atrás bastaba
a dejar claro lo que alguna vez
fue un fantasma...

Apenas redimidos de la embriaguez
                del temperamento Divino
los visionarios de la Dialéctica
bautizada por el viento cálido y por el Alma
vieron que el Cielo no estaba presente en ningún lugar.

A su alrededor había solo Mundo...
por no decir Roma...
                poder...
                fría lógica.

Eso bastaba pues para alejarnos
de vosotros y la Tierra.

En otro mundo ya
no tenía la opción de controlarán
si Jerusalen se trasladaba al Infierno
                o al Paraíso
pues ya Jerusalén no podía saber
que con el Odio ante mí
mi Mirada que se arrastra por los Cielos
al igual que mi cuerpo por la Tierra
seguirá concibiendo sueños
para traer ante los ojos vacíos del Mundo
el infeliz pasado del Idealismo Blanco.

Por eso no hay ninguna esperanza
porque todo eso parecía muy turbio
y me temo que se impondrá lo más terrible de todo.

Las Santas Escrituras han empezado a caminar por la Tierra
negándose a caminar a pie con el mundo
desde que los Pasos del Mundo
se hicieron imperiales
y la noche que está a punto de caer sobre el Mundo
todos esos juegos nada serios
de recelos y elucubraciones
los tenderá como Leyendas Negras
a orillas del río Jordán.

Por tanto
solo una cosa será cierta
en el Sueño que tuve.

Su corriente no puede contener
en oleaje sin misterio
señales y sombras de vida ultraterrena.

 Aquella tiene fríos objetivos... concretos...
de modo que lo único que puede verse en el Mundo
será el Pueblo Castigado
que como quería deciros más arriba
atravesará la Historia
                teniendo por delante Desierto
en su ubicación eterna
pidiendo explicaciones por el regreso del Idealismo
del río Jordán...
que si no me equivoco
tampoco tiene derecho a regresar
como todos los seres
que no pertenecen a ningún Dios.

Saturday, October 8, 2011

PROGRESS Poem in norwegian by ILIAS FOUKIS







PROGRESS



Til de som ennå ikke er blitt født

vil noen med intens bibelsk omhu
erklære at vi,
uavhengig av hvordan vi ter oss i livet,
har sikret oss en plass blant de Rettskafne.


De som ikke har blitt født før

vi andre forlater denne verden,
vil fylle de tomme plassene etter oss…


De kommer til å leve

på den samme måten som oss
udisiplinert... og tarvelig.


Det vil derfor bli svært vanskelig for dem

å tro på løfte om at
de vil dø som Rettskafne.

   Translation  by

Liv  Garras  Nilsen

ERE OG BEROMMELSE Poem in norvegian by ILIAS FOUKIS


Ære og berømmelse
================


I de årene Odyssevs
på sine mange , lange reiser
befant seg langt borte fra Penelope
ble han tilnærmet av mange
av de vakreste kvinnene i Hellas.


Han takket disse anonyme
greske gudinneaktige kvinnene
for lidenskapen de viste ham og
lovet å svare dem så snart
den universale Verden hadde
blitt innformert om Krigen i Troy.


Verden måtte under alle omstendigheter
få vite at han i all hast dro til Troy,
ikke for å provosere hjertesorg og Katastrofe,
men kun for å uttrykke vrede over Hellas
ærekrenkelse…


Verden fikk imidlertid kun
høre om dette
gjennom Dikterne,
mye senere i tiden.


Og slik endte Odyssevs,
den virtuose eventyreren,
opp med den tanken
at hvis han i virkeligheten hadde
vært elsket av Hellas vakreste kvinner,
ville han ikke ha høstet
hverken ære eller berømmelse
som resultat av denne Historien.


Vi forstår fra dette at
denne historien alltid vil bli
beskrevet av Poeter og
derfor kun bli sett på som dikterisk.


Den universale verden
vil derfor alltid se på historien
som noe utrolig  


Translation  by
Liv  Garras  Nilsen

HELVETE Poem in norge by ILIAS FOUKIS



HELVETE



De døde krangler ofte seg imellom
fordi de med sikkerhet vet at
en verden så stor som deres
må styres av en dominerende makt.


Heldigvis oppdager de ganske snart
at de ikke har noen sjel
og lar seg derfor bli overbevisst om
at det ikke er noen vits i å krangle
i en slik klassisk stillhet.


Denne bibelske dyd
henger som en Sky
over deres Verden
stille… hellig og i kontroll
som et Paradis ved Helvetestoppen.


En dyd som fortsetter å styre dem
uten henrykkelsesfølelse
ved tanken på stjernen i det fjerne
som varsler om Jesu gjenkomst.  

 Translation  by
Liv  Garras  Nilsen



PA TOPPEN Poem in norwegian by ILIAS FOUKIS



      PA   TOPPEN



I Antarktis bitende kulde
ville solen som venter i Sahara ørkenen
være mitt eneste savn.


I Sahara ørkenens hete og tørke
ville oasen ved Amazonas bredde
være mitt eneste savn.


I oasen ved Amazonas bredde
ville den høyeste Himalaya fjelltinden
være mitt eneste savn.


Etter å ha klatret helt til topps,
innså jeg at stillheten og
den overveldende isolasjonsfølelsen
som hersker her oppe
kan få et menneske til å dø av ensomhet.


For denne grunn…
fordi jeg simpelthen ønsker å leve
er nedstigning den eneste løsning.


Translation  by
Liv  Garras  Nilsen

PENELOPE Poem in norvegian by ILIAS FOUKIS


BIOGRAFI

Den greske poeten ILIAS FOUKIS, ble født på 16 1969 August i Epirus i nordvestlige Hellas. Begynte å skrive dikt siden 1988 da han var student i Lyceum. Publisert diktsamling testamente mindre Gud, som har blitt oversatt til ti språk, inkludert engelsk, fransk, italiensk, spansk, portugisisk, svensk, norsk etc .. Har vunnet litteraturpriser - OSCAR DE DOS OURO Vencedores, Brasil 2012 - MASSIMO D'Azeglio, Italia, 2012, 2013 - CITA DEL GALATEO, Italia i 2013. MASSIMO D; Azeglio 2016. Hans dikt med tittelen unge greske enslig ble inkludert i Poetry Anthology - US Library of Congress. 



 PENELOPE



Den formodentlige elskeren

befinner seg på Ithaca.


Jeg vet ikke hvor

den hjertenskjære er.
Kanskje han klatrer
i oliventrærne
i håp om å finne den
ekte kjærlighetskransen.


Oliventrærne på Ithaca

er upåvirket av tiden
og har som øyas kudos
ingen høydeskrekk
og ingen frykt for døden.


De er

med andre ord,
udødelige,
fyrstelige og uforstyrret,
med sine gigantiske stammer
som minner om
presumptive senger.


Kanskje en ridetur på bølgene

vil føre meg til den
ekte kjærlighetskransen.


Jeg frykter

det lave åndelige nivået
i verdenshavene
som vil bringe lille Ithaca
i kontakt med Jorden…
en jord med et lavt åndelig nivå
som aldri vil være i stand til å akseptere
å bli del av et verdenshav
uten sjalusi.


Med falske Poseidon

velsignelser og lykkeønsker
om en storslagen tid på Ithaca
representerer dette kun
en presumptiv krans,
som får meg til å vende
hodet vekk fra himmelen
i bønn om den hjertenskjære.


Himmelen ble født på Ithaca.

Da den dro derfra
ble den forringet og opprørt
over hengivenheten
jeg viste for Odyssevs,
sint og opphisset
som alle de andre
kynikerne og pedantene
som på sine pinner vagler
over våre hoder.


En dag kommer

de dødelige
med sin strålende yteevne,
blindet av hat,
reise seg i opprør
ved tanken på kun å bli sett på
som en presumptiv sengeplass.


Jeg åpner mine armer mot horisonten,

med den drøm
at jeg kanskje en dag
vil berøre den ekte kransen.


De sovende styrerne,

som gir blaffen i Troys forvarsler,
vil en dag bli vekket av at
en guddommelig kvinne berører dem
med sine følsomme hender
og forbanne søvn og drømmer
som de ser på som
forhindrende for sin eksistens…


Hva skjer så?....

de gamle styggingene ser frem til
et seksparty.


Jeg venter på

en varm middelshavsvind
i håp om at
den vil vise meg
hvor Odyssevs har satt kursen.


Fortvilede Penelope…

ikke gjør slike feil!

Alle vinder er kalde

og fører oss eksklusivt til Troy.
Vær varsom!
De vil gjøre sitt beste
for atter en gang å
bruke deg som kastepinne.


Hvis du holder deg i lag

med troløs skjønnhet
som legger seg som en demonisk
og ødeleggende krans
rundt verdensbrynet
vil vår jord nok en gang lide.


Hele Troy vil ta sin ånde fra askeruinene,

handle brutalt og voldta det jomfruelige.  

Jeg ser på disse maktene som

de mest truende og farlige frierne,
svikefulle menn som vil fortsette
å gjøre krav til meg
i likhet med de uhederlige
som snudde ryggen til
det flammende Troy
fordi de var mer fortryllet
av ensomhetsvindene som
kom fra en enkelt kvinne.


De lot seg lede av en uklar horisont,

ubetydeliggjorde verdens samvittighet
for å holde disse forbannede feiringene ved like.


Men la nå lille meg

også gjøre en skandale,
slik at de ikke skal se på
meg som et null.


Jeg ønsker å si rett ut

at de maktene
som har kolonisert Ithaca,
som havet gjorde med Odyssevs sjel,
er uten mannhaftige ansikter,
det er som om de har blitt vasket bort,
fullstendig uttrykkløse,
som støv…


De har ikke mot til

å se Penelopes
kvinnelighet i øynene…              

Translation  by

Liv  Garras  Nilsen

EN SAKALT FREDSTID Poem in norwegian by ILIAS FOUKIS



       




EN  SAKALT  FREDSTID



Den gode ånd

henvendte seg til guden Zevs
for å erklære krig mot


Den onde ånd.



Som et villdyr raste den gode
avsted for å drepe den onde,
opp til himmelhvelvet
hvor gjerningen ble fullført
ved hjelp av torden og lynnedslag.


Djevelen døde… falt livløs til jorden

Men all verdens søppel
ga den en ny sjel.
den løftet sitt hode…
reiste seg og returnerte
til verden i pøsende regn.


Som dere forstår varte

ikke denne fredsperioden lenge.


Den gode ånd fortsatte

med sine sysler i livet,
beruset av sin triumffølelse,
hvilende på sine laurbær,
kledd i rettferdighetens drakt


Den benådet Den onde ånd

 i anstendighetens navn for
samarbeid og fred mellom nasjonene.


Kriger, tumulter og

lynnedslag ble glemt
og alle levde fredelig sammen…
til krigen nok en gang brøt ut,
og vi var tilbake til den spede
begynnelse.

Translation  by

Liv  Garras  Nilsen

UDODELIGHET Poem in Norwegian by ILIAS FOUKIS









Udødelighet


Hvis vi to
elsket hverandre en hel dag,
ville vi neste morgen våkne opp
og tenke at hvis vi forsatte å
ta vare på denne
spesielle dynamiske makten
ville vi være i stand til
å elske hverandre året rundt.

Hvis vi to
elsket hverandre året rundt,
ville vi dyrke ideen om at vår kjærlighet,
lignet en strålende soloppgang,
som aldri ville blekne,
men vare et helt århundre.   

Og hvis vi to
kunne greie å oppnå et slikt mirakel,
ville vi med bankende hjerter og uten svik
skjelve ved tanken på at vår kjærlighet
ville vare livet ut.

Denne siste tanken ville imidlertid
bli litt av en tungvekt…
en allmektig byrde som
kunne ende med vår død.    
   
Oversettelse av
LIV GARRAS NILSEN