Greek Poet ILIAS FOUKIS

Greek Poet      ILIAS   FOUKIS
Poetry is the voice of the Gods

Thursday, February 9, 2012

KERKIMET Poem by ILIAS FOUKIS

                     KËRKIMET        
     
                    Mbasi mbaruam së ëndërruari
                    kjo do të thoshte se kishte përfunduar
                    vendosja e shenjave mbi Tokë
                    dhe tani ishte momenti fatlum
                    për të zbritur poshtë
                    në kërkim të gjërave të Arta.


                    Sipas parashikimit të Ëndrrave
                    në shtresën e parë do të gjenim Fatin
                    që siç na premtuan Magjistarët e Parajsës
                    do të ishte i bollshëm..
                    dhe i çliruar 
                    nga të gjitha dëshpërimet e botes.


                    Mbasi do të kishim Fatin në duar
                    kishte shumë mundësi që në shtresën e dytë
                    sipas një fatumi të lashtë Astrologjik
                    verbërisht të besueshëm,
                    të takonim Dashurinë.


                    Dhe mbasi Toka do të na kishte dashur
                    më në fund..në shtresën e tretë
                    siç dëshmonte
                    Fryma predikuese e themeluesve të Gjenezës
                    të gjitha mundësitë çonin tek Lumturia.


                    Që të besoni sa seriozë ishim
                    në këtë kërkim të Lumturisë
                                              thellësive të Tokës
                    mjafton t'ju themi 
                    se që të ishim krejt të sigurt
                    projekti sqaronte se kërkuesit
                    duhet të ishin shumë të kujdeshëm
                    sepse Toka jonë misterioze
                    mbante brenda saj xhepa zjarri
                    që mund të digjnin gjërat tona të Arta.


                    - Mos u mërzisni..- ndërhyri dikush.
                    Toka jonë e dashur mban dhe rryma uji
                    që mund të shuajmë në rast rreziku
                    zjarret e mallkuar.


                    Dhe kështu pak nga pak
                    nga ëndrra tek mundimi,
                    nga mundimi te ankthi
                    më në fund Toka u hap.


                    Besoj e kuptoni...


                    Ishim të sigurt se më në fund
                    kishim përpara nesh
                    ( Ndonëse nuk e dëshironte 
                    asnjë prej shkrimeve të Botës )
                    një ditë të bardhë.


                    Por fatkeqësisht..
                    Toka që vazhdonte të ishte e jona
                    nuk kish ruajtur për ne asgjë të veçantë
                    sepse për veten e saj
                    ajo nuk kish ëndërruar asnjë të Ardhme..
                    dhe për ekzistencën e Gjërave të Arta
                    ishte krejtësisht moskokçarëse.


                    Madje nga kjo indiferencë e saj
                    Uji që ishte më i lehti i të gjithëve
                    ishte ngjitur lart
                    dhe shpresat tona 
                    pashmangshmërisht të zjarrta 
                    u shuan qysh në shtresën e parë...
                 
                     
                    Përkthyer nga Greqishtja prej vetë autorit.